Απαράδεκτη προεκλογική ρύθμιση της τελευταίας στιγμής κατήργησε από τους εκπαιδευτικούς και τα μέλη του Καλλιτεχνικού και Εικαστικού Επιμελητηρίου το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στα μουσεία, τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς μας χώρους!

Ο Τάσος Κουράκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  και συντονιστής της Επιτροπής Κοινοβουλευτικού Ελέγχου Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού  δήλωσε:

«Παραμονές των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού προχώρησε σε μία απαράδεκτη ρύθμιση με την οποία κατήργησε από τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων και από τα μέλη του Ελληνικού Καλλιτεχνικού και Εικαστικού Επιμελητηρίου το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στα μουσεία, τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς μας χώρους.

Η νέα αυτή περικοπή αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα για τους εκπαιδευτικούς και για τους  καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί βαρύτατα από τις μνημονιακές πολιτικές, και έχουν υποστεί  δραματική συρρίκνωση των  εισοδημάτων τους.

Το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να έχουν ελεύθερη πρόσβασης στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, δεν αποτελεί ευνοϊκή μεταχείριση και παροχή προς έναν επαγγελματικό κλάδο  αλλά  στοιχειώδη υποχρέωση της πολιτείας για την ενίσχυση και τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.

Τώρα που τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού συνενώθηκαν, ο νέος Υπουργός Παιδείας οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην κατάργηση αυτής  της απαράδεκτης ρύθμισης, ώστε να αποδείξει ότι η σύνδεση Πολιτισμού και Παιδείας πραγματοποιήθηκε για να τονιστεί και να αξιοποιηθεί ο παιδευτικός χαρακτήρας του πολιτισμού και  όχι για να επιτευχθούν οι μνημονιακές πολιτικές των συγχωνεύσεων και της συρρίκνωσης του κράτους»

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ: ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ «ΑΓΓΛΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΛΕΓΙΑ»

ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

(Ζωγραφάκη Ελένη-Κοτσιφάκης Θέμης)

Το τελευταίο διάστημα κάνουν την εμφάνισή τους στον τύπο ολοσέλιδες καταχωρήσεις ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων που διαφημίζουν ότι μπορείς να γίνεις δάσκαλος στην Ελλάδα φοιτώντας σε ιδιωτικά κολέγια που λειτουργούν στην χώρα. Ταυτόχρονα πυκνώνουν οι πιέσεις της τρόικας (συνάντηση κλιμακίου της με στελέχη του Υπουργείου Παιδείας της νέας κυβέρνησης) για το θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων των κολεγίων και την απελευθέρωση της αγοράς υπηρεσιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ενδεικτικά του κλίματος που επιχειρείται να διαμορφωθεί είναι όσα προβάλλονται από επίσημο site ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Εκεί, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρονται και τα εξής: 

 "Τα εκπαιδευτήρια με υπερηφάνεια ανακοινώνουν μια καινοτόμο και πρωτοποριακή συνεργασία με έναν από τους πιο διακεκριμένους εκπαιδευτικούς οργανισμούς της Ευρώπης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση …….. προσφέροντας το πρώτο Πτυχίο Παιδαγωγικών Σπουδών για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα (Έναρξη Οκτώβριος, 2012). Το όραμά μας είναι να γίνουμε το πρώτο ανεξάρτητο, μη κρατικό πανεπιστήμιο στην Ευρώπη, το οποίο συστεγάζει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και προσφέρει ένα κορυφαίας ποιότητας Πτυχίο Παιδαγωγικών Σπουδών για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Δεχόμαστε αιτήσεις από Έλληνες και Διεθνείς φοιτητές που θέλουν να γίνουν πιστοποιημένοι Δάσκαλοι Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Θα είναι οι πρώτοι απόφοιτοι από ένα μη-κρατικό πανεπιστήμιο με προσόντα διδασκαλίας για δημόσια, ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το πτυχίο αναγνωρίζεται από το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (ΣΑΕΠ). Οι απόφοιτοι θα έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν σε γραπτές εξετάσεις του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ)."

Εκφράζουμε τη λύπη μας και την αγανάκτησή μας γιατί υπάρχουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που θεωρούν ότι μπορούν να εκπαιδεύουν και να διαμορφώνουν τους δασκάλους των παιδιών μας και ταυτόχρονα το πρώτο πράγμα που θα τους μαθαίνουν είναι να μη σέβονται το Σύνταγμα της χώρας, τον ανώτατο νόμο του κράτους, που στο άρθρο 16 παρ. 5 και 8 ορίζει: "Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες  απαγορεύεται".

Η εκπαιδευτική κοινότητα όλων των βαθμίδων, ιδιαίτερα η πανεπιστημιακή, όπως και η ελληνική κοινωνία στην πλειονότητά της, έδωσε παρατεταμένους και σκληρούς αγώνες για να μην καταργηθεί το άρθρο 16 και να παραμείνει η ανώτατη εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν.

Η οποιαδήποτε μεθόδευση έμμεσης αναγνώρισης των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια ΑΕΙ μέσω της συμμετοχής τους σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για προσλήψεις προσωπικού θα μας βρει ριζικά αντίθετους.

Καλούμε την κυβέρνηση:

• να απαγορεύσει νομοθετικά τις εμπορικές συμφωνίες δικαιόχρησης ή πιστοποίησης στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, όπως επιτάσσει το ελληνικό Σύνταγμα,

• να διαρρήξει κάθε σχέση με την πολιτική που κατατάσσει την εκπαίδευση στην «ελεύθερη αγορά εμπορευμάτων και υπηρεσιών»,

• να θέσει τέρμα στο εμπόριο τίτλων και πακέτων διδασκαλίας «ανώτατης εκ-παίδευσης» από ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, καθώς η λειτουργία τους παραβιάζει το Σύνταγμα και αποδιαρθρώνει τον ενιαίο εθνικό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης,

·           σε κάθε περίπτωση να μην επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών σχολών εκπαιδευτικών στα κολέγια, γιατί αυτό θα έχει δραματική επίπτωση στην παρεχόμενη εκπαίδευση των παιδιών του λαού μας και θα σημάνει υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Εάν η κυβέρνηση συνεχίσει σε αυτό τον ολισθηρό δρόμο, αναλαμβάνει σοβαρότατες ευθύνες για τις συνέπειες που θα έχει η πολιτική της.

Καλούμε την ΟΛΜΕ:

·         να τοποθετηθεί σε αυτό το σοβαρό θέμα

·         να μην επιτρέψει την αναγνώριση τέτοιων πτυχίων μέσα από τη συμμετοχή της σε θεσμικά όργανα και κυρίως με τους αγώνες της.

Αθήνα, Ιούλιος 2012

Εκδήλωση-Συζήτηση την Δευτέρα 20/2/2012

ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ

Απάντηση δασκάλας σε Σχολική Σύμβουλο με αφορμή το αίτημα που τέθηκε σε εκπαιδευτικούς για την καταγραφή επιμορφωτικών αναγκών...

Αξιότιμη κυρία ****** (Σχολική Σύμβουλος),

  Ονομάζομαι Κ***** Μ******, εργάζομαι στο δημοτικό σχολείου του ***** και διδάσκω στα δύο τμήματα της πέμπτης δημοτικού με το σύστημα της ετεροδιδασκαλίας. Από τα τέσσερα χρόνια που υπηρετώ στην Κρήτη τυχαίνει τα τρία να βρίσκομαι εντός της περιφέρειάς σας, όχι συμπτωματικά καθώς τυγχάνετε της μεγάλης εκτίμησής μου παρακολουθώντας το αξιόλογο και ουσιαστικό έργο σας. Μου ζητήσατε να συμπληρώσω μία φόρμα με τις επιθυμίες μου όσον αφορά τα γνωστικά πεδία στα οποία θα ήθελα να επιμορφωθώ. Με αφορμή αυτήν την αίτηση για τις επιμορφωτικές μου ανάγκες παίρνω την ευκαιρία να σας εκθέσω μερικές από τις σκέψεις μου. Τόσα χρόνια, είμαι βέβαιη, πως έχετε ακούσει μερικές εκατοντάδες ιστορίες μαθητών, θα ήθελα όμως στις επόμενες σειρές να αναγνώσετε και τη δική μου ιστορία. Γνωρίζω πως δε σας αφορά ουσιαστικά, θα σας βοηθήσει όμως να κατανοήσετε πως αισθάνομαι αυτήν την στιγμή όσον αφορά τις επιμορφωτικές μου αυτές ανάγκες.
          Πριν από τέσσερα χρόνια, όπως σας προανέφερα, προσγειώθηκα με ένα αεροπλάνο που ξεκινούσε από τη Θεσσαλονίκη στο Ηράκλειο Κρήτης. Παρουσιάστηκα στην πρωτοβάθμια προσπαθώντας να κρύψω τα συναισθήματά μου καθώς άφησα πίσω την οικογένειά μου και τους κοντινούς μου ανθρώπους που με συνόδευαν για μια ζωή. Ήμουνα μόνη σε έναν ξένο τόπο που για πρώτη φορά ερχόμουνα και όχι από επιλογή. Δεν έπρεπε, όμως να παραπονιέμαι: ο κλάδος είχε ανοίξει, οι δάσκαλοι διορίζονταν άμεσα, ο μισθός υπερβολικά ικανοποιητικός για τη μεσαία αστική τάξη που ανήκει η οικογένειά μου. Τοποθετήθηκα στο δημοτικό σχολείο ******, μετά από δυο βελτιώσεις θέσεων, οπότε έπρεπε και να χρωστώ τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη στους συνδικαλιστές που γνώρισα στα σκαλιά της πρωτοβάθμιας και με “γλίτωσαν” από τα δημοτικά σχολεία του νομού που απέχουν περισσότερο από 60 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και με εφοδίαζαν με 2 μόρια. Ο πρώτος χρόνος ήταν εξαιρετικά δύσκολος, ήταν ο χρόνος προσαρμογής. Παρόλα αυτά οπλίστηκα με όλη μου τη θετική ενέργεια και με  αισθήματα αισιοδοξίας. Ήμουνα υγιής και είχα μια δουλειά με ικανοποιητικό μισθό...
          Παρουσιάστηκα διαδοχικά στο δημοτικό σχολείο του **** τη δεύτερη χρονιά -  η συνεργασία μας συνεχίστηκε- μετά ήρθε ο διορισμός μου στο δημοτικό σχολείο της ***** και μαζί με αυτόν ένα νομοσχέδιο που υπαγορεύει πως ο νεοδιόριστος παραμένει για το χρονικό διάστημα των τριών ετών στον τόπο διορισμού του για  λόγους που ποτέ δεν κατανοήσαμε. Έτσι, φέτος επέστρεψα στον **** καθώς είναι ένα σχολείο που το πόνεσα και το αισθάνθηκα ένα κομμάτι μου. Το μόνο που δεν άλλαξε αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν οι στόχοι και τα όνειρά μου. Κατεβαίνοντας στην Κρήτη είχα στόχο να μη σταματήσω ποτέ να διευρύνω τις γνώσεις μου, να ψάχνω νέους δρόμους, νέες παιδαγωγικές μεθόδους. Είχα και εξακολουθώ να έχω όνειρο ένα μεταπτυχιακό και ένα διδακτορικό επάνω στο επάγγελμά μου. Το Ηράκλειο σαν τόπος δυστυχώς δε μου επιτρέπουν να τα υλοποιήσω αυτά. “Δεν πειράζει” λέω κάθε χρόνο “του χρόνου... του χρόνου θα το κάνεις. Ποιος ξέρει, ίσως του χρόνου να είσαι και πιο κοντά στην οικογένειά σου”. “Θα έρθει μια χρονιά που το δώρο Χριστουγέννων ή το δώρο Πάσχα δε θα χρειαστεί να το δώσεις στα αεροπορικά εισιτήρια για να είσαι στο πλάι της οικογένειάς σου εκείνες τις μέρες...”. Τέτοιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου τα τρία αυτά χρόνια.
          Μέχρι φέτος. Ξαφνικά μου ανακοινώνεται πως ο μισθός μου πέφτει στα 620 ευρώ το μήνα. Ακριβώς το μισό από αυτό που ξεκίνησα. Με αυτά τα χρήματα, πρέπει αυτή τη στιγμή να πληρώσω ένα σπίτι των 300 ευρώ που νοίκιασα για να είμαι εδώ, πρέπει να πληρώσω μία δόση αυτοκινήτου που πήρα για να μεταφέρομαι στα σχολεία που με έχουν στείλει, μία δόση δανείου, τις βενζίνες μου για να πηγαινοέρχομαι στον τόπο που υπηρετώ, τους λογαριασμούς μου και τέλος... να ζήσω. Αφήνω τα συμπεράσματα σε εσάς. Όταν σκέφτομαι πως μια πωλήτρια γνωστής αλυσίδας ρούχων πληρώνεται με 800 ευρώ το μήνα, όταν σκέφτομαι πως αν βγω στο ταμείο ανεργίας και γυρίσω στον τόπο μου θα ζω πιο άνετα, κατανοείτε με τι αισθήματα γεμίζει η ψυχή μου. Αυτό το επάγγελμα δυστυχώς δε μπορεί να γίνει με αυτόν τον μισθό. Ντρέπομαι που δεν έχω τα χρήματα να αγοράσω μπογιές και μολύβια ή τα υλικά για τα πειράματα των μαθητών μου. Ντρέπομαι που μπαίνω με σκυθρωπό ύφος στην τάξη, ντρέπομαι που αυτά τα μάτια με αντικρύζουν κάθε μέρα προβληματισμένη και με ρωτάνε τί έχω... “Πρώτα ο μαθητής”, διατυμπάνιζε το υπουργείο παιδείας πριν ένα δυο χρόνια. Πώς θα είναι καλά ο μαθητής αναρωτιέμαι, αν ο εκπαιδευτικός είναι έτσι όπως είναι τώρα; Με τι διάθεση θα διορθώνω τα γραπτά των παιδιών μου σε καθημερινή βάση; Με τι διάθεση θα ετοιμάζω το μάθημα της επόμενης ημέρας; Πώς θα αισθάνομαι δημιουργική, πώς θα προσπαθώ για το καλύτερο κάθε μέρα, πώς θα έχω όρεξη να επιμορφωθώ από τη στιγμή που δε θα ξέρω αν θα έχω να φάω την επόμενη μέρα χωρίς υπερβολές;...
          Είμαι 26 χρονών, έχω τελειώσει δύο ανώτερες σχολές, μιλάω τρεις γλώσσες, κάνω συλλογή από βεβαιώσεις παρακολούθησης σεμιναρίων, ενημερώνομαι συνεχώς για τα παιδαγωγικά δρώμενα και πιστεύω πως αξίζω κάτι καλύτερο. Είμαι 26 χρονών, δεν έχω οικογένεια και δεν έχω σκοπό να κάνω για τα επόμενα χρόνια με τα παρόντα δεδομένα. Είμαι 26 χρονών και δε μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου. Είμαι 26 χρονών και νιώθω ήδη απογοητευμένη από το επάγγελμά μου και τον κλάδο μου. Είμαι 26 χρονών και αρχίζω να κατανοώ τα καταθλιπτικά, τα άδεια βλέμματα συναδέλφων με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. “Δε μπορεί να ξεκίνησαν με αυτά τα κενά βλέμματα!” σκεφτόμουνα... Λίγο νωρίς δεν είναι για να τους καταλαβαίνω; Είμαι 26 χρονών και νιώθω ήδη κουρασμένη...
          Θα μου πείτε πως πρέπει να αισθάνομαι τυχερή, πως έχω μία μόνιμη θέση που πολλοί θα ζηλεύανε, πως στέκονται στην ουρά του πίνακα εκατοντάδες συνάδελφοι και περιμένουν καρτερικά το διορισμό τους, θα μου πείτε πως πολλοί θα ζηλεύανε τη μονιμότητα της θέσης μου, πως είμαι μόνη μου, φαντάσου κάτι άλλους που έχουν και οικογένειες να θρέψουν... Θα μου πείτε πως η δημιουργικότητά μου δεν έχει να κάνει με τις χρηματικές απολαβές... Γνωρίζω αρκετά καλά τα επιχειρήματά σας. Όταν, όμως, φτάνει κανείς στο σημείο της επιβίωσης κανένα επιχείρημα δεν του φαίνεται ικανοποιητικό. Όταν όλοι αυτοί οι συνάδελφοι έρθουν στη θέση μου, ούτε αυτών θα τους φαίνεται κάτι αρκετό. Κάποιος πρέπει να μιλήσει πριν από αυτούς για αυτούς. Κάποιοι πρέπει να διαβάσουν αυτές τις σειρές κι ας βρισκόμαστε όλοι μέσα σ' ένα γενικό χάος...
          Συγχωρέστε με για την αγανάκτησή μου. Σε διαφορετική περίπτωση θα σας έγραφα πάρα πολλές ιδέες μου για γνωστικά πεδία στα οποία θα ήθελα να επιμορφωθώ. Τα όνειρά μου για επιπλέον μόρφωση είναι ακόμα καρφωμένα στο μυαλό μου, γιατί είναι το μόνο που δε μπορούν να μου πάρουν. Όλα τα άλλα τα έχουν κατασχέσει...
          Σας ζητώ συγνώμη ειλικρινά που τυχαίνει να είστε εσείς ο αποδέκτης αυτών των σκέψεων, όμως τις τελευταίες εβδομάδες με πνίγουν και έπρεπε με κάποιο τρόπο να βγουν.  Γνωρίζω πως δεν είστε η αρμόδια για τέτοια ζητήματα, όταν όμως μου ζητήθηκε να συμπληρώσω αυτήν την φόρμα χαμογέλασα πικρά. Ένιωσα πως κανείς με  καταλαβαίνει. Ξέρω πως θα έχετε ένα σωρό απαντήσεις και επιχειρήματα, δε θα λύσουν όμως το βιοποριστικό μου πρόβλημα. Θα μείνουν ιδέες και επιχειρήματα.
          Γνωρίζω πως θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να επιστρέψω κοντά στην οικογένειά μου, γνωρίζω πως δε θα μαζέψω ποτέ τα μόρια για να μετατεθώ έστω σε κάποια πόλη της Β. Ελλάδας αν συνεχίσω να υπηρετώ σε αυτόν τον νομό, γνωρίζω πως το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό μου θα πάρουν χρόνια μέχρι να υλοποιηθούν, γνωρίζω πως θα περιπλανιέμαι για πολύ καιρό ακόμα μέχρι να βρω τη βάση μου. Όχι υπό αυτές τις συνθήκες όμως. Αυτό δεν το περίμενα ποτέ...
          Μη μου ζητάτε, επομένως, να σας γράψω σε τι θα ήθελα να επιμορφωθώ. Άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να επιμορφωθούν σχετικά με το ποιο είναι το αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο ενός εκπαιδευτικού, ενός ατόμου που μεταλαμπαδεύει γνώσεις, αξίες, τρόπους συμπεριφοράς υπό πολύ δύσκολες συνθήκες...
                                                                 
Κ*****  Μ***** - Εκπαιδευτικός

Σύνθεση Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ξάνθης

Πρόεδρος: Λουκοπούλου Μαρία (6972121615)

Αντιπρόεδρος: Ψωμακέλης Κλεομένης (6972870680)

Γραμματέας: Παπαντόπουλος Γεώργιος (6944474631)

Οργανωτικός Γραμματέας: Σκούπρας Ευθύμιος (6939975855)

Ταμίας: Βαχαβιώλος Κωνσταντίνος (6972304016)

Μέλος: Αγοραστού Βασιλική (6942950730)

Μέλος: Δεληγεώργης Κωνσταντίνος (6938365141)

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

ΟΛΜΕ - ΔΟΕ

9 Γενάρη 2012: Μνήμη Νίκου Τεμπονέρα

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

«Εδώ θυσιάστηκε για την παιδεία ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας στις 8 Ιανουαρίου 1991» σημειώνεται στην πρόσοψη του μνημείου που στήθηκε στην Πάτρα στη μνήμη του αγωνιστή καθηγητή, έξω από το σχολείο όπου άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος βάναυσα από δολοφονικό χέρι.

Ένα ανοιχτό βιβλίο κοσμεί αυτό το απέριττο μνημείο υπενθυμίζοντας τη σχέση του, σχέση ζωής, με την παιδεία και τη γνώση.

Ένα ανοιχτό βιβλίο ήταν και η ίδια η ζωή του Νίκου Τεμπονέρα. Ένα βιβλίο όπου μπορούσε να διαβάσει κανείς το ίδιο ευδιάκριτα και κατανοητά την αλφαβήτα της γνώσης και την αλφαβήτα του αγώνα. Και ήταν κάτι που το γνώριζαν πιο καλά από οποιονδήποτε άλλον οι μαθητές και οι μαθήτριές του, καθώς μάθαιναν από αυτό το δικό του αλφαβητάρι καθημερινά τη λογική σκέψη, την πειθαρχία της μαθηματικής σκέψης αλλά και την αξιοπρέπεια, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση του δίκιου, την αυτοθυσία.

Ακόμα και σήμερα, εικοσιένα χρόνια μετά, η σκέψη μας αρνείται πεισματικά να δεχτεί το παράλογο της  εγκληματικής πράξης, αρνείται να συμβιβαστεί με το αναπότρεπτο του πρόωρου χαμού του.

Ο Νίκος Τεμπονέρας, υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και την παρακρατική τυφλή βία και μισαλλοδοξία.

Το τίμημα για τη συνεπή και θαρραλέα στάση του ήταν ο θάνατος.

  Θυσιάστηκε γιατί το μεγάλο «ναι» και το μεγάλο «όχι» δεν ήταν γι’ αυτόν κούφιες λέξεις χωρίς νόημα, δεν ήταν λόγια χωρίς έργα.

·         Θυσιάστηκε για να υπάρξει ένα πιο φωτεινό μέλλον για όλους μας.

·         Θυσιάστηκε για μια καλύτερη εκπαίδευση, γιατί ήξερε καλά ότι χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο μέλλον.

·         Θυσιάστηκε γιατί ήταν ακράδαντη η πεποίθησή του πως οι συλλογικοί αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα, πως καμιά θυσία δεν πάει χαμένη.

·         Θυσιάστηκε γιατί γνώριζε ότι το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο είναι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά του, να γίνει ένα με τους πολλούς, και όλοι μαζί ένα σώμα και μια ψυχή.

           

   Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόμαστε το παράδειγμα ζωής του Νίκου Τεμπονέρα. Γιατί οι μέρες τούτες βρίσκουν την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, δεχόμαστε μια σκληρή, ανελέητη επίθεση, που αμφισβητεί τις κατακτήσεις μας, την κυριαρχία μας, τη δυνατότητα μας να χαράζουμε το μέλλον μας.

Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος. Οι πολιτικοί εκφραστές του, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι Κυβερνήσεις οδηγούν τη χώρα μας σε μεγάλη δοκιμασία.

·       Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.

·       Με πρόσχημα την κρίση υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.

·       Την κρίση επικαλούνται οι κρατούντες στη χώρα μας και σε άλλες χώρες για να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να οδηγήσουν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην υποαπασχόληση και την ανεργία, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

·       Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.

Ως συνέπεια της πολιτικής αυτής, οι κοινωνικές και μορφωτικές ανισότητες διευρύνονται, η εκπαίδευση συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται. Μέτρα και υπηρεσίες αντισταθμιστικής αγωγής που δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν τη μόρφωση των πιο αδύναμων παιδιών καταργούνται. Η ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση μέσα από το σχολικό βιβλίο και τη σχολική βιβλιοθήκη αμφισβητείται. Οι εκπαιδευτικοί ωθούνται σε οικονομική καχεξία, στην ανεργία, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στην εφεδρεία- απόλυση. Οι γονείς καλούνται να βάλουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, προκειμένου να υλοποιηθεί το νέο σχολείο της αγοράς και των συγχωνεύσεων που αγωνιωδώς ζητά χορηγούς για να στηριχθεί. Κάποιες οικογένειες – θύματα της κρίσης δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και τη στοιχειώδη σίτιση στα παιδιά τους.

Σε αυτή την κρίσιμη περίσταση αξίζει να θυμηθούμε το φωτεινό παράδειγμα του Νίκου Τεμπονέρα.

Τώρα είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη, όπως θα έπραττε κι εκείνος αν ζούσε σήμερα, να κρατήσουμε σταθερά το νήμα των αξιών μας, της ενότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς.

Τώρα χρειάζεται να ενστερνιστούμε αυτές τις αξίες και να τις καταστήσουμε οδηγό της δικής μας σκέψης και δράσης, οργανώνοντας τον αγώνα μας μια καλύτερη παιδεία σε μια καλύτερη κοινωνία.

Τα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ καλούν όλους τους εκπαιδευτικούς

να συμμετάσχουν στην Εκδήλωση μνήμης για το Νίκο Τεμπονέρα

 που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 9/1/2012, στις 6 μ.μ.

έξω από το Σχολικό Συγκρότημα «Ν.Τεμπονέρα»

στα Ψηλά Αλώνια, στην Πάτρα.

Θα ακολουθήσει πορεία στο κέντρο της πόλης.

Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΡΚΗ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,

ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ -ΔΝΤ

Τα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ

                                                                                               

ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΔΕΜΕΡΔΕΣΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ κινητό: 6937271637
ΑΙΡΕΤΟΣ ΠΥΣΔΕ Ν. ΕΒΡΟΥ e-mail: gdemeragon08@gmail.com
ΚΟΥΣΙΝΙΔΗΣ ΧΑΡΗΣ: κινητό: 6937032925
ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΙΡΕΤΟΣ ΠΥΣΔΕ Ν. ΕΒΡΟΥ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ http://agonsisevr.blogspot.com

ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ 2012:

Όταν το θέατρο του παραλόγου συναντάει τη μεγάλη κλοπή

(ν. 4024/11 νομοσχέδιο για το νέο μισθολόγιο – βαθμολόγιο)

Συνάδελφοι σίγουρα θα θυμάστε το καλοκαίρι του 2010 που τρέχαμε σαν τρελοί (άλλοι στο σχολείο, άλλοι σε Ιντερνέτ καφέ, άλλοι σε κάποιο φίλο και άλλοι μόνοι τους) να απογραφούμε, γιατί από το Σεπτέμβριο του 2010 ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι θα εντάσσονταν στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών;

Ενάμιση χρόνο μετά, τον Γενάρη του 2012, άλλοι θα πληρωθούν από την ΕΑΠ, άλλοι από το σύστημα ΔΙΑΣ και άλλοι από ιδιωτικά προγράμματα μισθοδοσίας των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης! Κανείς δεν ξέρει πλέον τι μισθό θα πάρει τον επόμενο μήνα και τι κρατήσεις έχει. Κανείς δεν μπορεί να κάνει σύγκριση με συναδέλφους του από άλλη Δ/νση Εκπ/σης ούτε καν με συνάδελφό του από το ίδιο σχολείο.

Το ράλι των μειώσεων των αποδοχών μας, καθώς και όλων των δημοσίων υπαλλήλων, ξεκίνησε το 2010 (12% στην αρχή και κατόπιν 8% μείωση όλων των επιδομάτων) και συνεχίστηκε το καλοκαίρι του 2011 (μείωση 50% του κινήτρου απόδοσης από 1/7/11, αναδρομική εισφορά αλληλεγγύης και αναδρομική εισφορά ΤΠΔΥ από 1/1/11). Παράλληλα οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές - παρατρεχάμενοι της εξουσίας επέμεναν ότι με το νέο μισθολόγιο οι μισθοί των εκπαιδευτικών θα αυξηθούν!

Τον Οκτώβρη του 2011 ψηφίστηκε ο ν. 4024 και η πρώτη κλοπή ήρθε με τη μείωση των ακαθάριστων αποδοχών που κυμαίνονται από 70 έως 420 ευρώ (η μεγαλύτερη μείωση αφορά τους νέους συναδέλφους με λίγα χρόνια υπηρεσίας).

Η δεύτερη κλοπή αφορά τον πλεονάζοντα χρόνο στο βαθμό κατάταξης και μεταφράζεται από 0 σε 594 ευρώ.

Η τρίτη κλοπή αφορά την παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4024/2011 όπου προβλέπονται μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

«Η σύνταξη των προσώπων που εντάσσονται στο νέο μισθολόγιο εξακολουθεί να υπολογίζεται μέχρι την 31.12.2015, με βάση τις συντάξιμες αποδοχές τους, όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί κατά την 31.10.2011, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τυχόν  μισθολογικά κλιμάκια που θα ελάμβαναν κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα με βάση τις διατάξεις του ν. 3205/2003». Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι επειδή αυξάνεται ο βασικός μισθός, για να μην αυξηθούν συνακόλουθα και οι συντάξεις, αυτές θα υπολογίζονται με τους παλιούς βασικούς μισθούς. Ταυτόχρονα μέχρι τέλους του 2015 οι κρατήσεις για επικουρική ασφάλεια, πρόνοια και κύρια σύνταξη θα γίνονται με βάση τις αποδοχές που είχαμε με το παλιό μισθολόγιο. Η κλοπή αυτή μεταφράζεται σε 25 έως 170 ευρώ μηνιαίως (ανάλογα αν είναι κάποιος παλιός ή νέος ασφαλισμένος, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας και πάλι επιβαρύνει περισσότερο αυτούς με λίγα χρόνια υπηρεσίας).

Η τέταρτη κλοπή αφορά το επίδομα θέσης ευθύνης, «το οποίο υπόκειται σε κράτηση για κύρια σύνταξη, ανεξαρτήτως εάν ο υπάλληλος ελάμβανε αυτό κατά την 31-10-2011, αρκεί  δηλαδή να είχε προαχθεί σε θέση Προϊσταμένου Οργανικής Μονάδας και να είχε ασκήσει τα καθήκοντα αυτά, μετά από κρίση του αρμοδίου Διοικητικού Οργάνου, για  οποιοδήποτε χρονικό διάστημα της συνολικής δημόσιας υπηρεσίας του, κατά το  οποίο του καταβάλλονταν το επίδομα αυτό».

Η πέμπτη κλοπή αφορά τις αναδρομικές κρατήσεις. Όταν γίνονται σε αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά ο εργαζόμενος χάνει τη διαφορά από τις κρατήσεις στα ταμεία. Π.χ. αν με το παλιό  μισθολόγιο πήρε κάποιος 100 ευρώ περισσότερα στις ακαθάριστες αποδοχές, οι καθαρές αποδοχές για το ποσό αυτό ήταν περίπου 75 ευρώ. Η επιστροφή όμως θα γίνει στο σύνολο των 100 ευρώ. Τα υπόλοιπα 25 χάνονται στην περίθαλψη, στα ταμεία πρόνοιας και τη σύνταξη. Χαλάλι να γίνουν αρκεί να είχαμε περίθαλψη και συντάξεις!

Η έκτη κλοπή αφορά τους αναπληρωτές. Για το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη πληρώθηκαν με το εισαγωγικό κλιμάκιο ανεξάρτητα της προϋπηρεσίας τους. Μέχρι τώρα δεν υπήρξε διευκρινιστική εγκύκλιος αν θα καταταχτούν στους βαθμούς που αντιστοιχούν στην προϋπηρεσία τους και αν επιστραφούν τα κλεμμένα για τους δυο μήνες.

Το τελικό χτύπημα όμως θα γίνει με την έναρξη της αξιολόγησης, η οποία δεν θα είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο για να στοχοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί, να ολοκληρωθεί η επίθεση στα δικαιώματά τους και να δικαιολογηθεί η μισθολογική-βαθμολογική καθήλωση τους.

Συνάδελφοι σ΄ αυτές τις συνθήκες που οι επιλογές της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου συνεχίζουν την ολέθρια πολιτική του ΠΑΣΟΚ, δεν χωρά κανένας εφησυχασμός. Η Κυβέρνηση της τρόικας και των δανειστών κάθε μέρα γίνεται και πιο επικίνδυνη. Είναι ώρα για κινητοποιήσεις και αγώνες, όχι συμβολικούς, αλλά αποφασιστικούς, με ορίζοντα την ανατροπή αυτής της πολιτικής της αντιδημοκρατικής τρικομματικής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής της Κυβέρνησης και όλων όσων την στηρίζουν,  αποτελεί τη μόνη επιλογή για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ.