Τι να κάνω;

Όσο βαθαίνει το κακό τόσο πολλαπλασιάζονται οι φωνές που άδολα ρωτάνε «τι να κάνω». Ιδού ένας μικρός κατάλογος ενεργειών που είναι εντελώς αναγκαίες ώστε να «φάνε χώμα» οι τροϊκάνοι, οι ταρτούφοι, τα καθάρματα.
 

1. Μην τους πιστεύεις! Βασική αρχή της προπαγάνδας είναι να κερδίζει το ;;;;;; του αντίπαλου και να νομιμοποιείται το άδικο. Μην πιστεύεις τους Πρετεντέρηδες, τους Πορτοσάλτε, τον Παπακωνσταντίνου. Να δυσπιστείς για όλα όσα λένε.
 

2. Μην τους αφήνεις σε χλωρό κλαρί! Η συμμορία των προθύμων, οι αυλοκόλακες, οι φίλοι του μνημονίου και των τροϊκάνων πρέπει να αισθάνονται ότι βρίσκονται σε εχθρικό έδαφος. Στο σχολείο, στη σχολή, στην εργασία, στη γειτονιά μαστίγωνέ τους ανελέητα, μετάφερε το φόρο σ’ αυτούς αύξησε τις ενοχές τους, πολτοποίησε τα σαθρά επιχειρήματά τους.
 

3. Ενημερώσου! Διάβαζε, μάθαινε, όξυνε το όπλο της κριτικής σου. Φύγε από τη σέρτικη ραστώνη του βαλκάνιου «ωχαδελφισμού» που τα ξέρει όλα και θέλει ν’ ανέβει στον Όλυμπο χωρίς να έχει περπατήσει ένα χιλιόμετρο πορείας. Ενημερώσου εναλλακτικά! Αντίθετα, κόντρα στο ρεύμα.
 

4. Ενημέρωσε! Γίνε ο ίδιος ζωντανή μηχανή προπαγάνδας. Μίλα, μοίραζε φυλλάδια, γίνε ενοχλητικός, μην παραιτείσαι, κλείσε ραντεβού, κόλλα «χαρτιά» ακόμα και στο ασανσέρ της πολυκατοικίας. Σε κάθε περίπτωση μη ρωτάς «τι κάνουν για μένα» αλλά «τι κάνω γι’ αυτούς».
 

5. Γράψου στο σωματείο σου! Το «ευρύ κόμμα» των ηλιθίων διαδίδει ότι οι απεργίες γίνονται από το σύστημα. Το κόμμα των σκεπτομένων ξέρει ότι τα συνδικάτα χτίστηκαν μ’ αγώνες αιώνων κι αίμα μαρτύρων. Δε χωρίζουμε τα συνδικάτα μας στους Παναγόπουλους. Δε συμμεριζόμαστε την «αριστερά της κλάψας» σαν τον Τσίπρα και την «αριστερά της διπλανής πλατείας» σαν την Παπαρήγα. Oι πρώτοι σέρνονται, οι δεύτεροι αναχωρούν. Αλλά τα σωματεία είναι δικά μας πάρτα, άλλαξέ τα και κόντραρε τον αναχωρητισμό που βάζει την προβιά του οργισμένου βαλκάνιου.
 

6. Αλληλεγγύη! Αυτό είναι το δεύτερο μέτρο του πολιτισμού· το πρώτο είναι η ταξική πάλη. Όπου ακούς κλάμα να προσέχεις. Όπου ακούς οιμωγές να στήνεις αυτί. Όπου βλέπεις τ’ αδέλφια σου να τα χαιρετάς!
Να χαίρεσαι με τους αγώνες τους και να θυμώνεις με τις ήττες τους. Τσάκισε την αστική σκέψη που θέλει «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο».
 

7. O αγώνας είναι μακρύς! Κανένας στόχος δεν αποδίδει την επόμενη μέρα. Το «fast» είναι δείγμα ανυπομονησίας, μικροαστισμού. Αν δε νικήσουμε σε ένα χρόνο θα γίνει σε δέκα, σ’ εκατό, σε χίλια (κινέζικη παροιμία). Αλλά η γης θα γίνει κόκκινη (τούρκικος στίχος).
 

8. Όλοι στους δρόμους! Από τη μοναξιά του καναπέ προτιμάμε το συλλογικό αγώνα, τη διαδήλωση, την πορεία. O πληθυντικός είναι καλύτερος από τον ενικό.
 

9. Κυνήγα μεγάλες ιδέες! Τις μικρές τις χάνεις εύκολα...
 

10. Έχουμε πόλεμο. Προετοιμάσου γι’ αυτόν και θυμήσου πως στην πιο σκοτεινή νύχτα τ’ αστέρια φωτίζουν καλύτερα.