..να φεύγουν νύχτα

Υπουργείο Παιδείας: Tεχνάσματα και αποκαλυπτήρια!

Μικρό διάστημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της στο Υπουργείο Παιδείας η κ. Άννα Διαμαντοπούλου με συνεχείς παρεμβάσεις της στα ΜΜΕ ενημέρωνε την εμβρόντητη κοινή γνώμη ότι χιλιάδες εκπαιδευτικοί βρίσκονται μακριά από τις σχολικές αίθουσες. Με δραματικό τρόπο,  με ευκολοχώνευτα παραδείγματα και με επικοινωνιακή μαεστρία, πληροφόρησε την κοινή γνώμη (η οποία είναι μπουρλότο εδώ και χρόνια με την απαράδεκτη κατάσταση στην Παιδεία) ότι «ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών, που μπορεί να υπερβαίνει και τις 10.000, βρίσκεται αποσπασμένος σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου», ότι στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας «πρυτανεύουν τα κριτήρια πελατειακής εξυπηρέτησης» και ότι πάνω σ΄αυτό το έδαφος λιπαίνονται τα χιλιάδες κενά στα σχολεία.

Ήταν η περίοδος στοχοποίησης των εκπαιδευτικών για να λειανθεί το έδαφος πάνω στο οποίο έμελε να «τσουλίσουν» τα σχέδια για το «νέο σχολείο», και τον χειραγωγημένο εκπαιδευτικό.

            Αμέσως, οι αγιογράφοι των ΜΜΕ έπιασαν δουλειά και ανάμεσα σε θυμιάματα και «ωσανά» για την Υπουργό που επιτέλους επιχειρεί να επαναφέρει την τάξη στα σχολεία, στοχοποίησαν τους εκπαιδευτικούς που με τα «κονέ», «τα βύσματα» και τις «άκρες» αποσπώνται οπουδήποτε αλλού από τα σχολεία.

             Βέβαια η Υπουργός δεν έκανε τον κόπο να ενημερώσει την κοινή γνώμη ότιτις πελατειακές αποσπάσεις των εκπαιδευτικών στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου, στα Γραφεία και τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στις ιερές Μητροπόλεις και στα Πανεπιστήμια, δεν τις κάνουν οι εκπαιδευτικοί αλλά οι εκάστοτε Υπουργοί Παιδείας βασισμένοι στο νόμο 2986 που θεσμοθέτησε το ΠΑΣΟΚ το 2002. Παράλληλα ξέχασε να αναφέρει στην κοινή γνώμη ότι οι Υπουργοί Παιδείας επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας αποσπούσαν όποιους και όσους εκπαιδευτικούς ήθελαν πάλι στηριγμένοι σε νομοθεσία που θεσμοθέτησε το ΠΑΣΟΚ την ίδια ακριβώς περίοδο. Οι νόμοι μάλιστα αυτοί καθιερώθηκαν παρά τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών φορέων οι οποίοι ζητούσαν αφενός να περνούν όλες οι υπηρεσιακές αλλαγές από τα θεσμοθετημένα όργανα και να μη μετράνε τα μόρια περιοχών διορισμού όταν αποσπώνται οι εκπαιδευτικοί σε υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας.

            Η Υπουργός Παιδείας ωστόσο, στη βιασύνη της να βάλει «τάξη στην εκπαίδευση», παρέλειψε να πληροφορήσει την κοινή γνώμη ποιοι ακριβώς τα τελευταία 18 χρόνια (το 1992 έγιναν οι τελευταίοι διορισμοί διοικητικών υπαλλήλων) άφησαν γυμνές όλες τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, μη διορίζοντας το διοικητικό προσωπικό που απαιτούνταν και αποσπούσαν εκπαιδευτικούς σε αυτές, ποιοι ακριβώς τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια δεν έκαναν τις απαραίτητες προσλήψεις διδακτικού προσωπικού στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ με αποτέλεσμα να απαιτείται η απόσπαση εκπαιδευτικών Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης για να μπορέσει να λειτουργήσει η τριτοβάθμια εκπαίδευση.

            Το Μάρτιο του 2010  η Κυβέρνηση θεσμοθέτησε με την παράγραφο 8 του άρθρου 11 του ν. 3833/2010 «Προστασία της εθνικής οικονομίας – Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης « (ΦΕΚ 40/τ. Α΄ / 15-3-2010 ότι «δεν επιτρέπεαι η απόσπαση εκπαιδευτικού προσωπικού σε θέσεις χωρίς πλήρη εκπαιδευτικά και διδακτικά καθήκοντα».

            Ένα μήνα αργότερα με την Εγκύκλιο 42041/Δ1/16-4-2010 το Υπουργείο Παιδείας καλεί τους εκπαιδευτικούς Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης να υποβάλουν αιτήσεις για απόσπαση κατά το σχολικό έτος 2010/11 στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας αλλά και σε άλλους φορείς του Υπουργείου. Σύμφωνα με την Εγκύκλιο «οι υποψήφιοι προς απόσπαση στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου θα κληθούν να τοποθετηθούν είτε σε υπηρεσίες που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη διοίκηση της εκπαίδευσης, είτε σε αμιγώς διοικητικής, οικονομικής φύσεως θέματα είτε σε θέματα έρευνας, προγραμματισμού και εφαρμογής εκπαιδευτικής πολιτικής σε όλες τις βαθμίδες και τους τύπους εκπαίδευσης και συνεργασίας με άλλους φορείς»

            Με λίγα λόγια η ίδια η Υπουργός Παιδείας θέλει να καλύψει διοικητικές θέσεις με αποσπασμένους εκπαιδευτικούς.

            Μέσα στις λίγες γραμμές της Εγκυκλίου, ξεχνιέται ο ν. 3833/2010 που η ίδια η κυβέρνηση θέσπισε λίγο πριν, ξεχνιούνται οι ισχυρισμοί ότι «οι αποσπασμένοι εξυπηρετούσαν το πελατειακό σύστημα εγκαταλείποντας την τάξη» και αναγνωρίζεται ότι  οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί καλύπτουν πραγματικές ανάγκες της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας, των Διευθύνσεων και των Γραφείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης, που όπως τονίσαμε στην αρχή, έχουν να προσλάβουν διοικητικό προσωπικό από το 1992.

Διεθνής Νομισματική Τρομοκρατία

Τις τελευταίες ημέρες τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ως "το μεγάλο όπλο" της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, επιδίδονται σε απανωτές προσποιήσεις δήθεν τρομοκρατικών οργασμών... Με κατασκευασμένα σενάρια που "μπάζουν", με ψεύτικα στοιχεία και βεβαίως τις απαραίτητες δραματικές τηλε-παραστάσεις... Τίποτα βέβαια δεν γίνεται τύχαια... Άραγε τον "μέσο Έλληνα" και την "ελληνική κοινή γνώμη", τους αφορά περισσότερο αν ο Μαζιώτης και ο κάθε Μαζιώτης, "δεν έχουν πληρώσει τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας τους" ή αν "δεν λένε καλημέρα στους γειτόνες", ή μήπως ότι κατά 99% αύριο δεν θα έχουν δουλειά ή κι αν έχουν, αυτή θα είναι και επίσημα πλέον... δουλεία;;; Προ ημερών, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός δήλωσε στη Βουλή: "Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εδώ"... Τί σημαίνει άραγε αυτό;;; Μας το εξήγησε ποτέ η "πρετεντ-άρια φυλή" των δημοσιογράφων ή εντέχνως εμμένουν σε "εντυπωσιακά ρεπορτάζ" σε υποτιθέμενες "γιάφκες", που όπλα μπορεί να μην έχουν, "αλλά κάποτε ήταν σίγουρα γιάφκες";;; Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο του καθόλα έγκριτου Γιώργου Δελαστίκ:«Φρικιαστικά είναι τα μέτρα που πάντα εφαρμόζει το ΔΝΤ σε όσες χώρες έχουν τη δυστυχία να πέσουν στα νύχια του. Καταργεί αμέσως τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και το επίδομα αδείας, σε όλους τους μισθούς και τις συντάξεις, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Καταργεί τα κατώτατα μεροκάματα και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Αφήνει ελεύθερες τις απολύσεις χωρίς καν αποζημίωση. Αίρει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και απολύει εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς. Αυξάνει τον ΦΠΑ. Κατεδαφίζει τη δημόσια εκπαίδευση και την κοινωνική περίθαλψη»... «Μόνο μια εταιρεία σούπερ μάρκετ [Carrefour] το 2008 στη χώρα μας είχε τζίρο 1,94 δις ευρώ,  κάτι λιγότερο δηλαδή από το 1% του ελληνικού ΑΕΠ. Ξέρετε ποιος είναι ο φόρος που πλήρωσε το οικονομικό έτος 2008; 6,1 εκατ. ευρώ για 1,94 δις. που είχε τζίρο!!! Η συγκεκριμένη εταιρεία αριθμεί 12.000 υπαλλήλους. Αν κατά μέσο όρο ο καθένας απ’ αυτούς πλήρωσε φόρο εισοδήματος 500Ε, τότε οι εργαζόμενοι της εταιρείας απέδωσαν πολύ μεγαλύτερο φόρο απ’ ότι ο ίδιος ο κολοσσιαίος όμιλος». ΕΛ.ΑΣ. - TV - "πολιτική", πώς γίνεται μονίμως να δουλεύουνε μαζί;;;

Απεργία 22 Απριλίου

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
ΠΕΜΠΤΗ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΣΤΙΣ 11:00 Π.Μ. ΣΤΗΝ ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
AΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
 

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΝΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ.

Από το 2008 η κρίση ως απειλή μετατράπηκε το 2009 σε μείζον πρόβλημα πολλαπλών αδιεξόδων και το 2010 σε μείζονα εμπλοκή και σχετικό αδιέξοδο για τη χώρα μας. Οι κυβερνητικές ευθύνες, η πολιτική της Ε.Ε. το παιχνίδι διεθνών οργανισμών και διαφόρων οίκων, είναι συγκεκριμένα, ορατά και αδιαμφισβήτητα.

Βιώνουμε τη μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματά μας μετά τη μεταπολίτευση. Οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια, ενώ διατηρούν και αυξάνουν τα προνόμια των οικονομικά ισχυρών, των Τραπεζών και των επιχειρήσεων.

Τα πακέτα των μέτρων διαδέχονται το ένα το άλλο και όλα ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η εκτίμησή μας ότι τα μέτρα αυτά, εκτός από αντικοινωνικά και άδικα, είναι και αδιέξοδα για την οικονομία, γιατί οδηγούν σε ύφεση, επιβεβαιώνεται κάθε μέρα και περισσότερο.

Το κλείσιμο των επιχειρήσεων, οι απολύσεις, η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, η μείωση μισθών και συντάξεων, η παραπέρα απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις αλλά και η ακρίβεια, η μείωση του ΑΕΠ είναι το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών.

Η χώρα πλέον βρίσκεται προ των πυλών του ΔΝΤ με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Στο όνομα της κρίσης, για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εργαζόμενοι, καταργούνται ιστορικές κατακτήσεις μας.

Στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επικρατούν τα αντιλαϊκά μέτρα και η επίθεση δεν έχει τέλος.

Μειώνουν κατακόρυφα τα εισοδήματά μας. 

Χάνουμε τον 14ο και τον 13ο μισθό.

Απολύονται εργαζόμενοι στο Δημόσιο με διάφορες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, συμβάσεις. 

Προωθείται η κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών με κυρίαρχο κριτήριο τον περιορισμό των μισθολογικών δαπανών και απειλούνται παροχές προς τους πολίτες.

Απειλούνται με αναγκαστικές και υποχρεωτικές μετατάξεις, ακόμα και με απόλυση, και μόνιμοι εργαζόμενοι (ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου).

Με το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ προωθείται η κατάργηση και η συγχώνευση πολλών υπηρεσιών και η απόλυση συμβασιούχων.

Τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο Δημόσιο βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρο.

Το Τ.Π.Δ.Υ. αδυνατεί να καταβάλλει το εφάπαξ στους δικαιούχους.

Πολλοί συνταξιούχοι πλέον δεν προλαβαίνουν να πάρουν το εφάπαξ αφού η καταβολή του καθυστερεί για δύο και πλέον χρόνια.

Ανάλογα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται στο ΜΤΠΥ και στο ΤΕΑΔΥ.

Τα προβλήματα αυτά θα ενταθούν από το πάγωμα των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού και την παραπέρα επιδείνωση της σχέσης εργαζομένων – συνταξιούχων.

Ταυτόχρονα η Κυβέρνηση ανακοίνωσε την υλοποίηση της απόφασης του ΔΕΚ για εξομοίωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών.

Νέες ανατροπές στους οικογενειακούς προγραμματισμούς προωθούνται και ιδιαίτερα για τις γυναίκες δημοσίους υπαλλήλους.

Η Κυβέρνηση για να περιορίσει τις δαπάνες του Κράτους προωθεί νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό.

Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό ως δημοσιονομικό και όχι ως κοινωνικό θέμα.

Θέτει ως στόχο το 2030 οι δαπάνες για το ασφαλιστικό, σε ποσοστό του ΑΕΠ, να βρίσκονται στα επίπεδα του 2008 (4,8%).

Μετατρέπουν το ασφαλιστικό σύστημα από κοινωνικό και διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό. Σχεδιάζουν την αύξηση των ορίων ηλικίας, αλλάζουν τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων. Μειώνουν τις συντάξεις και μας ρίχνουν βορά, για όσους από εμάς θα έχουν την οικονομική δυνατότητα, στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Η υγειονομική μας περίθαλψη καταρρέει. 

Αντί να ενισχυθεί οικονομικά ο ΟΠΑΔ φορτώνεται με νέα βάρη. Ρίχνουν στις πλάτες του ΟΠΑΔ τους ασφαλισμένους των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών (π.χ. ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ) που η κερδοσκοπία τις οδήγησε σε κλείσιμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Μια πολιτική που δεν θα μειώνει τα εισοδήματα, που δεν θα ρίχνει στις πλάτες μας νέα φορολογικά βάρη, που δεν θα συρρικνώνει τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και δεν θα υποβαθμίζει τα κοινωνικά μας και δεν θα οδηγεί σε ύφεση και ανεργία.

• Να ανακληθούν τα αντιλαϊκά μέτρα

• Πραγματικές αυξήσεις

• Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων του Τ.Π.Δ.Υ. και του ΟΠΑΔ

• Να μην υλοποιηθεί η απόφαση του ΔΕΚ

• Δίκαιο φορολογικό σύστημα

• Αύξηση των θέσεων εργασίας, πλήρη και σταθερή εργασία, μόνιμη και ενιαία σχέση εργασίας στο δημόσιο, κάλυψη των πάγιων και διαρκών αναγκών

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία συνολικά, πρέπει να αντισταθούμε.

Φτιάχνουν ένα σήμερα και αύριο για μας και τα παιδιά μας χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση και ασφάλεια, χωρίς εργασιακές σχέσεις.

Θυσιάζονται τα δικαιώματα στις αγορές, τα κέρδη, την ασυδοσία.

Αυτή η πολιτική είναι κοινωνικά άδικη για τους εργαζόμενους και την κοινωνία αδιέξοδη για την πορεία της χώρας μας.

Οι εργαζόμενοι, ο καθένας από εμάς σήμερα καλείται να σταθεί ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Να μην επιτρέψουμε την κατεδάφιση των δικαιωμάτων μας, να μπλοκάρουμε τα σχέδιά τους.

Συνεχίζουμε τον αγώνα. Απεργούμε, διαδηλώνουμε. Βγαίνουμε στους δρόμους

Η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Όλοι στην 24ωρη απεργία την Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Στόχος οι ψυχές και οι συνειδήσεις των εκπαιδευτικών

Αφού μάζεψαν το χρήμα (χρηματιστήριο, ευρώ, ακρίβεια, πρόσφατα μέτρα) ο επόμενος στόχος είναι τα κεκτημένα. Για να συμβεί αυτό πρέπει οι εκπαιδευτικοί να χάσουν την ψυχή και τη συνείδησή τους. Εκεί στοχεύει κατά ένα μέρος του το περίφημο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία.

Από την πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι οι εμπνευστές του και οι εκφραστές του όχι μόνο δεν μπήκαν ποτέ σε σχολική τάξη αλλά δεν πέρασαν ούτε καν απ' έξω.

Δεν έχουν νιώσει ποτέ την ανασφάλεια των μαθητών των τελευταίων θρανίων,δεν έχουν νιώσει ποτέ την αγωνία των παιδιών που προσπαθούν να έχουν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους,γ ια τις οικογένειές τους,για τη χώρα τους την ίδια.

Δεν έχουν ακούσει ποτέ τα όνειρά τους,τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους.
Δεν έχουν μυρίσει κιμωλία ή μαρκοδόρο ανακατεμένο με τη θέληση των παιδιών να πετύχουν.

Δεν έχουν ακούσει ποτέ τα παράπονά τους για καλύτερες αίθουσες,καλύτερα βιβλία, περισσότερους καθηγητές,λιγότερους μαθητές ανά τμήμα για να μπορεί ο εκπαιδευτικός να ασχολείται με όλους και να μην χρειάζεται να καταφεύγουν,όσοι μπορούν οικονομικά,στα φροντιστήρια.

Δεν χάρηκαν ποτέ για μια επιτυχία τους ούτε τους έδωσαν κουράγιο σε μια τους αποτυχία.
Καίγονται τάχα για το καλό του μαθητή. Άραγε πώς;
- Με εκπαιδευτικούς που θα έχουν χάσει τη διάθεσή τους,τη ζωντάνια τους,την αγάπη τους γι' αυτό που διάλεξαν να κάνουν,την πίστη στον εαυτό τους αφού θα έχουν περάσει από χίλιες δυο εξετάσεις μέχρι να μπουν στην τάξη; (πανελλαδικές,πανεπιστήμιο,μεταπτυχιακό, πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας,ΑΣΕΠ και πάλι ΑΣΕΠ και πάλι ΑΣΕΠ.... και στο τέλος ο κυρ ΜΕΝΤΟΡΑΣ).Είναι δυνατόν να σκέφτονται "πρώτα το μαθητή" όταν έχουν τσαλαπατήσει την ψυχή του εκπαιδευτικού;Τι θα έχει απομείνει στον εκπαιδευτικό να μεταλαμπαδεύσει στο μαθητή;Υποταγή και δουλικότητα;Μήπως αυτό θέλουν;
- Με τμήματα των 30 μαθητών (τρέξαν να το διορθώσουν και να το κάνουν 25 μαθητών συν 10%,γιατί άραγε,κάνανε λάθος στην αρχή;)
- Με εκπαιδευτικούς που θα είναι υποχρεωτικά για 3 χρόνια μακριά από τα σπίτια τους;
- Με εκπαιδετικούς που θα αξιολογούνται,άραγε από ποιους κια για ποιούς λόγους;Μήπως επειδή καταφέρνουν με το φιλότιμο και την προσπάθειά τους να κρατάνε ακόμη όρθιο το δημόσιο σχολείο;
Τι απαντάει το πολυνομοσχέδιο στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που περίμεναν σε ένα,δύο ή τρία χρόνια να διοριστούν και τώρα πετιούνται κυριολεκτικά στο δρόμο;Ότι θα υπάρξει δήθεν μεταβατική περίοδο στην οποία θα διοριστούν όσοι μπήκαν στην τελική ευθεία;

Μα αυτό είναι "Αννα-λήθεια".

Υπάρχουν πίνακες που θα "κλειδώσουν" με 2000 περίπου συναδέλφους (π.χ ΠΕ04-01)
και στην περίφημη μεταβατική περίοδο (2010-2011 και 2011-2012) θα διοριστούν,με βάση και το σύμφωνο σταθερότητας,περίπου 200 με 220 από όλες τις κατηγορίες ενώ είχαν μπει στην τελική ευθεία εκατοντάδες από αυτούς.Για τους υπόλοιπους;Μάλλον πρόκειται για μεταβατική περίοδο πριν την έξοδό τους από το δημόσιο σχολείο.
Όχι,αυτό το πολυνομοσχέδιο δεν θα περάσει για έναν και μόνο λόγο.
Δεν μας συγκινεί,δεν μιλάει στις καρδιές των εκπαιδευτικών,ούτε των μαθητών ούτε των γονιών,δεν εμπνέει κανέναν.Ακόμη και αν ψηφιστεί,στην πράξη δεν θα εφαρμοστεί.

«Όχι» στις προτεινόμενες εκπαιδευτικές αλχημείες

Βιώνουμε, ίσως, τις δυσκολότερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες των τελευταίων δεκαετιών (μετά τη μεταπολίτευση) στην Ελλάδα. Το σημερινό, κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πάζλ συντίθεται α) με την παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία κάνει πλέον αισθητή την παρουσία της στη χώρα μας (κλείσιμο επιχειρήσεων, εκτόξευση της ανεργίας, υπερδανεισμός κ.α.)β) με την εικόνα μιας Ελλάδας οικονομικά μη βιώσιμης στα καιροσκοπικά μάτια των ευρωπαίων εταίρων μας, η οποία δημιουργεί την περίφημη, έλλειψη «οικονομικής αξιοπιστίας» και γ) με την προσπάθεια «ανασυγκρότησης» του δημοσίου τομέα με τις γνωστές περικοπές σε διορισμούς, προσλήψεις, μισθούς, επιδόματα, αλλαγές στο φορολογικό και συνταξιοδοτικό σύστημα κ.α. Παράλληλα, μέσα στο ζοφερό και οικονομικά ερεβώδες τοπίο, επιχειρούνται από την ελληνική πολιτεία να υλοποιηθούν σημαντικές μεταρρυθμίσεις, σε νευραλγικούς τομείς.

Ο πλέον σημαντικός, μαζί με την υγεία, νευραλγικός τομέας διαχρονικά, θεωρείται και είναι η εκπαίδευση. Η δημιουργία του «Νέου Σχολείου» ως άλλου παπουτσιού του Ξενοκράτη, οι μειώσεις σε 50% των διορισμών και 70% των αναπληρωτών, οι οικονομικές περικοπές που στα πλαίσια ενός υψηλού πληθωρισμού γίνονται ουσιαστικά χαράτσι, η προοπτική  των 30 μαθητών ανά τμήμα (αφού μειώνονται οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μειωθούν και τα τμήματα και οι τάξεις), θα οδηγήσει πολλά 6θέσια σχολεία σε 3θέσια και 4θέσια κάτω από αντίξοες συνθήκες παραμονής και μάθησης, σε συνδυασμό με την επί της ουσίας, ανυπαρξία του επίσημου συνδικαλιστικού φορέα των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας) διαμορφώνουν  μια εκρηκτική ατμόσφαιρα στους εκπαιδευτικούς κόλπους. Αυτή τη χρονική στιγμή, κάθε άλλη παραφωνία, από δήθεν ειδικούς σε θέματα Παιδείας με πρόσχημα την εμπειρία της ακαδημαϊκής τους καριέρας και  τον τίτλο του πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, οξύνει το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Προφανώς οι τίτλοι και οι ακαδημαϊκές θέσεις σε ελάχιστο βαθμό επιδρούν στη διαμόρφωση κοινωνικών και εκπαιδευτικών ευαισθησιών, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Η πρόταση για την απασχόληση φιλολόγων, φυσικών, μαθηματικών και οποιωνδήποτε άλλων πτυχιούχων καθηγητικών σχολών στις 3 τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου, με την πρόφαση-προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν δάσκαλοι για διορισμό σήμερα και κατόπιν ταχύρρυθμης επιμόρφωσης, είναι άκαιρη, άκυρη και άτοπη. Είναι άκαιρη για τον απλούστατο λόγο ότι ήδη υπάρχουν περίπου 500 αδιόριστοι δάσκαλοι που περιμένουν να διοριστούν και μάλιστα, από το Σεπτέμβριο του 2010 το πρόβλημα θα ενταθεί περισσότερο με τις επικείμενες περικοπές στους διορισμούς και τις προσλήψεις αναπληρωτών. Επομένως γίνεται κατανοητό, ότι όχι μόνο δεν έχουν απορροφηθεί όλοι οι δάσκαλοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο δημιουργείται τεχνητή ανεργία.

Παράλληλα η πρόταση αυτή είναι άκυρη, διότι δεν μπορεί με μια ταχύρρυθμη επιμόρφωση ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, ο φυσικός κ.λ.π. να αποκτήσει παιδαγωγική κατάρτιση που να τον καθιστά «παιδαγωγικά ικανό» να διδάξει σε παιδιά δημοτικού σχολείου. Με την ίδια λογική ο δάσκαλος με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό στη λογοτεχνία ή στην ιστορία θα μπορούσε, κατόπιν ταχύρρυθμης επιμόρφωσης, να διδάξει τα αντίστοιχα μαθήματα στο γυμνάσιο ή το λύκειο. Αντίστοιχα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι δυνατό ο οποιοσδήποτε ειδικός σε κάποιο τομέα π.χ. ζωγράφος, κιθαρίστας, τεχνικός, οινοποιός, αγρότης κ.λ.π, με μια ταχύρρυθμη επιμόρφωση, να διδάξει το εκάστοτε αντικείμενο που αφορά τον τομέα του στο δημοτικό σχολείο. Φυσικά οι δάσκαλοι ουδέποτε μπήκαν σε αυτή την άλογη λογική και ούτε θα μπουν ποτέ σε μια τέτοιου είδους εκπαιδευτική περιπτωσιολογία. Ο ισχυρισμός, όμως, της παιδαγωγικής κατάρτισης ενός ανθρώπου με μια ταχύρρυθμη επιμόρφωση, υποβιβάζει όχι μόνο το λειτούργημα του δασκάλου αλλά και την ίδια την υπόσταση της Παιδαγωγικής Επιστήμης. Όπως γίνεται κατανοητό, αυτή είναι μια επιστημολογική συζήτηση και δεν μπορεί να αναλυθεί στο παρόν άρθρο. Όμως για ενημέρωση του μη μυημένου με την εκπαίδευση αναγνωστικού κοινού, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι οι μέθοδοι διδασκαλίας, η ψυχοπαιδαγωγική, η συμβουλευτική και η εγχάραξη των παιδαγωγικών θεωριών μάθησης διαπνέουν όλο το πρόγραμμα σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης. Επομένως δεν μπορούν να αντικατασταθούν τα παραπάνω, με μια ταχύρρυθμη επιμόρφωση μερικών ωρών ή και ημερών.

Τέλος, η πρόταση αυτή είναι άτοπη, αφού το πρόβλημα δεν έγκειται ούτε στη Πρωτοβάθμια ούτε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το πρόβλημα εντοπίζεται, γαλουχείται και θεριεύει στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θα περίμενε κανείς να είχε γίνει μια περισσότερο ουσιαστική πρόταση. Να διερευνηθεί και να ξεκαθαρίσει, επιτέλους, εάν υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει σχέση πτυχίου και αγοράς εργασίας. Εάν θέλουμε πτυχιούχους με αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, τότε η λύση βρίσκεται στα χέρια των Γενικών Συνελεύσεων των Καθηγητικών Σχολών και του Υπουργείου Παιδείας. Η λύση είναι ο περιορισμός των εισαγομένων σε αυτές τις σχολές, έως ότου απορροφηθούν οι ήδη πτυχιούχοι. Κάθε άλλη πρόταση, προς άλλη κατεύθυνση, παρατείνει το πρόβλημα.

Ας πάψουν κάποιοι πανεπιστημιακοί και ειδικοί σε θέματα παιδείας να λειτουργούν οπορτουνιστικά,  προτάσσοντας την κοινωνική τους ευαισθησία, όταν ενώ είχαν τη δυνατότητα, δεν έκαναν τίποτε για τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης. Ας σταματήσουν πια να προτείνουν εκπαιδευτικές αλχημείες με στόχο την πρόσκαιρη επαγγελματική αποκατάσταση ορισμένου αριθμού εκπαιδευτικών. Το πρόβλημα είναι κατεξοχήν κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό. 

Είναι χρέος να ειδωθεί και να χτυπηθεί στη ρίζα του. Δεν φταίει ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, ο φυσικός κ.λ.π. που δεν μπορεί να εργαστεί στο αντικείμενό του. Ας αναλάβει η πολιτεία το χρέος της απέναντι στον εκπαιδευτικό κόσμο, απέναντι και στον τελευταίο άνεργο πτυχιούχο.  Δεν ωφελεί σε τίποτα αυτή η εσκεμμένη ενέργεια (πρόταση) που δυναμιτίζει μια ενδοεκπαιδευτική αντιπαράθεση. Σήμερα είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ, να βρεθεί ενωμένος όλος ο εκπαιδευτικός κόσμος απέναντι στην εκπαιδευτική και κοινωνική μεταρρυθμιστική λαίλαπα. Ας απαντήσουμε, λοιπόν, με ένα ηχηρό «όχι» στις οπορτουνιστικές σειρήνες των εκάστοτε ειδικών, που επιζητούν το επιμύθιο της ακαδημαϊκής τους καριέρας.

«Δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός»

..είπε η υπουργός Παιδείας κα Διαμαντοπούλου στον Νίκο Χατζηνικολάου στο δελτίο ειδήσεων του ALTER, την Τρίτη και 13 του Απρίλη του 2010, ημέρα πρώτης παρουσίασης ενός πολυνομοσχεδίου  που προβλέπει «αλλαγές» για την πολύπαθη ελληνική εκπαίδευση…

 

Ας πούμε εμείς, λοιπόν, στην κυρία υπουργό, που ξέρουμε, από πρώτο χέρι, τι θα πει «αδιόριστος εκπαιδευτικός»…

 

Αδιόριστος εκπαιδευτικός στην Ελλάδα του 2010 είναι:

 

-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε έφηβος, με όνειρο να σπουδάσει και  να εργαστεί στην εκπαίδευση, να βοηθήσει τα νέα παιδιά να βρουν το δρόμο τους στη ζωή,  προσπαθώντας να μην επαναλάβει τα λάθη των δικών του καθηγητών, εμπνεόμενος όμως από αυτούς και για τα καλύτερα.

-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε φοιτητής σε πανεπιστημιακές «καθηγητικές» σχολές (κυρίως) και προετοιμάστηκε κάτω από δύσκολες και πιεστικές συνθήκες να εργαστεί στην εκπαίδευση το επόμενο …τέρμινο ( γενικώς), όπως του υπόσχονταν εμμέσως με την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο.

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου ο οποίος, έκανε μεταπτυχιακά, διδακτορικά, πήρε δεύτερο πτυχίο, παρακολούθησε δεκάδες σεμινάρια και συνέδρια, έμαθε χρήση Η/Υ, ξένες γλώσσες περιμένοντας τη σειρά του να διοριστεί ( βάσει των νόμων του Ελληνικού Κράτους, τους οποίους τα συγκεκριμένα δύο κόμματα εξουσίας ψήφιζαν τα τελευταία 35 χρόνια ).

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου ο οποίος εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε άσχετες με το γνωστικό αντικείμενό του δουλειές, για να μπορέσει να επιβιώσει, χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς του, περιμένοντας τη σειρά του για διορισμό (βάσει των νόμων του Ελληνικού Κράτους, πάντοτε, και των διαρκώς μεταβαλλόμενων ρυθμίσεων του Υπουργείου Παιδείας) είτε στην («αείμνηστη») επετηρίδα που το  κράτος κατάργησε το 1998, είτε στους ( δαιδαλώδεις και ατελείωτους)  πίνακες,  που παρέτειναν την αγωνία του για τα υπόλοιπα χρόνια.

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου, ο οποίος αναγκάστηκε να διαβάσει ξανά όλη την ύλη του Γυμνασίου και του Λυκείου της ειδικότητάς του, για  να δώσει εξετάσεις από 1 έως και 6 φορές στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την εκπαίδευση (οι μεγαλύτεροι μαζί με τους μαθητές τους), αποτυχών για λίγα μόρια ή επιτυχών αλλά χωρίς διορισμό. Εσαεί αξιολογούμενος και διαρκώς αποτυχημένος, ακόμα και αν θεωρήθηκε στο μεταξύ ικανός για μερική απασχόληση στην εκπαίδευση.

-Ένας νέος εργαζόμενος επί χρόνια στην εκπαίδευση (ιδιωτική ή δημόσια) με ελαστικές σχέσεις εργασίες, με λειψές αμοιβές - σε επίπεδο «χαρτζιλικιού», με λειψά ένσημα, συλλέγοντας αγωνιωδώς ψίχουλα ωρών-«προϋπηρεσίας» για τον πολυπόθητο διορισμό, (πάντα σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού κράτους), ατελείωτο τρέξιμο σε όλη την επικράτεια, χρηματοδότηση από την τσέπη του των αναγκαστικών του μετακινήσεων, ιδία κάλυψη των ασφαλιστικών του εισφορών μέχρι να τις καταβάλει ο εργοδότης του, καθυστέρηση μηνών (κάποτε και ετών) στην πληρωμή του, προσλαμβανόμενος και απολυόμενος όποτε ο εργοδότης του το θεωρεί σκόπιμο ή συμφέρον σύμφωνα με τα οικονομικά του σχέδια. Μέχρι τότε (;) η οικογένειά του καλύπτει όλα τα έξοδα…

-Ένας αναλώσιμος «νέος» (ετών 30, 40, καμιά φορά και 50…), ωρομίσθιος ή αναπληρωτής, που καλύπτει, όμως, πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ο οποίος κάνει ακριβώς την ίδια εργασία με όλους τους διορισμένους συναδέλφους του, ο οποίος, αν και ωρομίσθιος, αναγκάζεται από τους διευθυντές των σχολείων στα οποία εργάζεται να καλύπτει κενά, να κάνει (παρανόμως) εφημερίες, να μην μπορεί να βγει από σχολείο του χωρίς άδεια από τη διεύθυνση, να απειλείται για την εργασία του την επόμενη χρονιά, αν μιλήσει, αν διαμαρτυρηθεί, αν κάνει απεργία, αν…

-Ένας άνεργος, κάθε χρόνο για τουλάχιστον 3 μήνες, την ώρα που οι διορισμένοι συνάδελφοί του αμείβονται κανονικά και για το διάστημα αυτό, έτσι ώστε να μπορούν απερίσπαστοι από βιοτικές έγνοιες να προετοιμάζονται για την επόμενη σχολική περίοδο, έτσι όπως πρέπει να ισχύει, δηλαδή, κανονικά για όλους τους εκπαιδευτικούς μιας «ευνομούμενης» χώρας που θέλει να «προοδεύσει», προετοιμάζοντας  μέσω της εκπαίδευσης τους αυριανούς υπεύθυνους πολίτες της, υποστηρίζοντας  αυτούς που αναλαμβάνουν το δύσκολο αυτό έργο.

-Ένας…. Ένας…ένας…

(ο κατάλογος σταματά εδώ, καθώς δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε όλες τις πλευρές του τι είναι ο αδιόριστος εκπαιδευτικός στη σημερινή Ελλάδα!)…

 

Όταν, λοιπόν, ένας εκπρόσωπος του κράτους λέει ξαφνικά  με θράσος και ανευθυνότητα απέναντι  στην κοινωνία, προκλητικά στους ίδιους  τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς «δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός» στην ουσία τους λέει : «δεν αναγνωρίζω, τώρα, το δικαίωμά σας να εργαστείτε στην εκπαίδευση με το πτυχίο που έχετε αποκτήσει, ακόμα και αν έχετε ήδη εργαστεί ως εκπαιδευτικοί, γιατί έτσι αποφάσισα, τώρα, ως κράτος».

 

Τώρα κι εμείς  ξέρουμε γιατί, μετά τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την επιλογή (δήθεν) των καλύτερων εκπαιδευτικών, χρειάζεται να προστεθεί το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης, ο θεσμός του δόκιμου εκπαιδευτικού για μια διετία, η «αξιολόγηση», η μείωση των προσλήψεων στην εκπαίδευση, το φόρτωμα των σχολικών αιθουσών με 30 άτομα σε κάθε τάξη (=«ο μαθητής πρώτα»), η μείωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών, η ακόμα μεγαλύτερη απαξίωσή τους στην κοινωνία.

Όχι βέβαια για το καλό των  μαθητών, αλλά για την «τιμωρία» των απαιτητικών δασκάλων τους, και για να σφραγιστεί  με νόμο ( πολλούς «νόμους» για την ακρίβεια) η κατάργηση ΟΛΩΝ των υπόλοιπων δικαιωμάτων τους, για να γίνουν οι υποτακτικοί, τα πιόνια και οι κομπάρσοι  στα νέα κόλπα των μαθητευόμενων πάνω στις ζωές μας μάγων…

 

Ήδη έχουν ξεπεραστεί κάποια όρια…

 

Η «ύβρις» στην αρχαία τραγωδία ακολουθείται, ως γνωστόν, από τη νέμεση.

Από «κόσκινο» περνούν σχολεία και εκπαιδευτικοί

Θα αρχίσει πιλοτικά σε 100 σχολεία και το όλο εγχείρημα το υπ. Παιδείας το ανέθεσε με σχετική εγκύκλιο στους σχολικούς συμβούλους

Παίρνει μπρος το «γρανάζι της αξιολόγησης» στα σχολεία. Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη ξεκινά η «βαθμολόγηση» των σχολείων και των εκπαιδευτικών τους, για πρώτη φορά στη χώρα μας.

Η αξιολόγηση, που θα αρχίσει πιλοτικά σε έναν αριθμό περίπου 100 σχολείων όλων των βαθμίδων, θα γίνει με τη μέθοδο της θέσπισης συγκεκριμένων στόχων που θα πρέπει να πιάνουν τα σχολεία, ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης. Στα πρότυπα των γνωστών μετρήσεων ΡΙSΑ, στις οποίες τα τελευταία χρόνια πατώνουν οι Eλληνες μαθητές.., ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα θα κληθεί να περάσει από κρησάρα και να βαθμολογηθεί!

Hδη το υπ. Παιδείας απέστειλε τη σχετική εγκύκλιο έναρξης της διαδικασίας αξιολόγησης σε όλα τα σχολεία, αναθέτοντας στους σχολικούς συμβούλους το όλο εγχείρημα. Οι σχολικοί σύμβουλοι, στο προσεχές διάστημα, θα συναντηθούν με όλους τους διευθυντές των σχολείων και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους.

Μετά την ενημέρωσή όλων, θα επιλεγούν τα σχολεία της κάθε Περιφέρειας που θα μπουν στο πιλοτικό πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης, ενώ θα συσταθεί και η Επιστημονική Επιτροπή που θα επιβλέπει τις διαδικασίες.

Εντός του Ιουνίου, θα πραγματοποιηθούν επιμορφωτικά σεμινάρια και αναλυτική ενημέρωση των στελεχών από την επιστημονική επιτροπή. 
Επιμορφώσεις
Κατά την επιμόρφωση των στελεχών θα είναι έτοιμα ενδεικτικά σχέδια δράσης, σχετικές φόρμες αυτοαξιολόγησης και οδηγίες συμπλήρωσης που θα αφορούν παραδείγματα εφαρμογής και ενέργειες των σχολείων κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της εφαρμογής.

Ενα ολοκληρωμένο πακέτο με το υλικό της αυτοαξιολόγησης (φόρμες αξιολόγησης, σχέδια δράσης, οδηγίες εφαρμογής) θα είναι έτοιμο να δοθεί σε διευθυντές και εκπαιδευτικούς, με την έναρξη του σχολικού έτους.

Τον Σεπτέμβριο θα πραγματοποιηθούν ενδοσχολικές επιμορφώσεις από τους σχολικούς συμβούλους σχετικά με τις διαδικασίες εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας.

Πως θα γίνει
Οι κύκλοι αξιολόγησης θα είναι διετείς. Η αρχή θα γίνει με μια αρχική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, για να ακολουθήσουν οι στόχοι που θα τεθούν για να... τους πιάσει κάθε σχολείο.

Το πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους θα γίνεται το ξεκίνημα της αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας (με έμφαση σε ποσοτικά στοιχεία), στους πέντε τομείς-πεδία διερεύνησης που δείχνουν οι δείκτες τους οποίους παρουσιάζουμε.

Το δεύτερο τετράμηνο αναδεικνύονται, ιεραρχούνται και κατανέμονται χρονικά οι προτεραιότητες των δράσεων του τετραμήνου. Στη συνέχεια, αξιοποιώντας και προσαρμόζοντας κατάλληλα τα ενδεικτικά σχέδια δράσης και τις φόρμες που θα έχει ετοιμάσει η επιστημονική επιτροπή, η κάθε σχολική μονάδα διαμορφώνει τα δικά της σχέδια δράσης ανά τομέα, τα οποία θα εφαρμοστούν κατά τη διάρκεια του 2ου χρόνου.

Στο τέλος της διετίας θα διαμορφώνεται η Εκθεση Αυτοαξιολόγησης, που θα περιλαμβάνει την αναλυτική παρουσίαση των διαδικασιών και των αποτελεσμάτων, ενώ θα συνοδεύεται από συνοπτική παρουσίαση του τι ακριβώς έχει γίνει. 
Τι διερευνούν
Οι πέντε δείκτες της... βαθμολόγησης

1 Τα μέσα και οι πόροι της σχολικής μονάδας (υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό). Θα διερευνηθεί η επάρκεια, η ποιότητα και η καταλληλότητα των σχολικών χώρων οι οποίοι αποτελούν σημαντικές υλικές συνθήκες για την αποτελεσματική υλοποίηση του Σχολικού Προγράμματος.

2 Η διοίκηση της σχολικής μονάδας (συντονισμός σχολικής ζωής, διαμόρφωση-εφαρμογή σχολικού προγράμματος, αξιοποίηση μέσων και πόρων). Διερευνάται το πλαίσιο των πρακτικών οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας (ηγεσία, συντονισμός, διαχείριση, ρύθμιση, καθορισμός στόχων, αξιοποίηση του προσωπικού, ανάπτυξη πρωτοβουλιών κ.ά.), με σκοπό την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας.

3 Το κλίμα και οι σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας (σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών, μεταξύ εκπαιδευτικών - μαθητών, μεταξύ μαθητών, μεταξύ σχολείου - γονέων). Θα καταγραφούν οι σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών (συνεργασία, επικοινωνία, ανταλλαγή πληροφοριών, συλλογικότητα, εμπιστοσύνη) και μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών (δικαιοσύνη, αξιοκρατία, εκτίμηση, αλληλοσεβασμός, επικοινωνία, συνεργασία), στοιχεία που συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση του σχολικού κλίματος και επηρεάζουν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

4 Οι εκπαιδευτικές διαδικασίες (διδακτική & μαθησιακή διαδικασία, ποιότητα της διδασκαλίας). Διερευνώνται ζητήματα και παράμετροι που συνδέονται με την ποιότητα της διδασκαλίας, όπως η σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού της τάξης, τα σχολικά εγχειρίδια και το εκπαιδευτικό υλικό, η διδακτική μεθοδολογία και οι στρατηγικές οργάνωσης της τάξης.

5 Τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα (φοίτηση & διαρροή, επίδοση & πρόοδος, ατομική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών/τριών): Διερευνώνται ζητήματα σχετικά με τη φοίτηση και τις απουσίες των μαθητών, με το φαινόμενο της εκπαιδευτικής διαρροής καθώς και με τη σχολική επίδοση, τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα και την πρόοδο των μαθητών σε σχέση με τους στόχους και τα περιεχόμενα του προγράμματος σπουδών.

ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ... ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΝΤΑ;;

Κύριοι ιθύνοντες,

Αν η προοπτική για τριαντάρια τμήματα μαθητών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας δε συνιστά ρατσιστικό προσανατολισμό της Παιδείας μας, σας ρωτούμε: Πώς θα χαρακτηρίζατε τα συγκεκριμένα τμήματα στα οποία καλείται ο καθηγητής να διδάξει, όταν θα έχει στο νου του την ύλη, τις απαιτήσεις γονέων "καλών οικογενειών" να προσέξει ιδιαίτερα τα παιδιά τους, τις ελπίδες των γονιών χαμηλόμισθων εισοδημάτων για ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες μάθησης για τα παιδιά τους, την προσπάθειά του να επιτύχει ένα ευχάριστο και δημιουργικό κλίμα με τη συμμετοχή όλων των μαθητών; Δεν αποτελεί ρατσιστικό προσανατολισμό της Παιδείας μας η αποθάρρυνση προς τους "αδύνατους" μαθητές στα πλαίσια ενός δημόσιου σχολείου με τμήματα 30 ατόμων, ενώ θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να καταφέρουν κάτι καλύτερο , εφόσον βρίσκονταν σε ολιγομελή και άρα πιο ευέλικτα τμήματα; Αλίμονο σε εμάς που είχαμε την οδηγία να αφιερώσουμε ένα δίωρο για τον ρατσισμό και είμαστε γρανάζια ενός συστήματος που τον θρέφει...

Τα καλύτερα και σύγχρονα σχολεία δεν τα δημιουργούν οι διαδραστικοί πίνακες, αλλά η προσπάθεια των ανθρώπων, που με το προσωπικό τους ενδιαφέρον και αγάπη φροντίζουν για την πρόοδο των μαθητών τους...."Χτίστε σχολεία αδελφοί" έλεγε ο Πατρο-Κοσμάς "το σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους". Γυρνάμε αιώνες πίσω και νομίζουμε ότι πρόοδος είναι μόνο τα ηλεκτρονικά μέσα.

Αλήθεια πόσο αντιφάσκει το Υπουργείο όταν ακολουθεί πρακτικές της εποχής του μεσοπολέμου και προσπαθεί να τις παντρέψει με ηλεκτρονικά μέσα τελευταίας τεχνολογίας...Πόσο αυτοαναιρείται ως επίσημος εκπρόσωπος της Δημόσιας Εκπαίδευσης όταν με τη στάση του γίνεται θιασώτης της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης;

Ως εκπαιδευτικοί ,φιλότιμο έχουμε, αλλά δεν είμαστε ρομπότ... Παρότι μετέωροι κι ανασφαλείς δε σταματάμε ν' αγωνιζόμαστε για το καλύτερο αναφορικά με τους μαθητές μας, αλλά η κοινωνία στρέφεται εναντίον μας, γιατί κάποιοι επιχειρούν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι καθόμαστε.....ενώ εμείς καθόμαστε μόνο σε.... αναμμένα κάρβουνα... ... για το μέλλον της παιδείας στη χώρα μας, για το αύριο που θα βρουν μπροστά τους τα παιδιά μας, για τις οικογένειές μας που λόγω αυτής της κατάστασης βρίσκονται υπό....διάλυση, για εμάς τους ίδιους ως πολίτες που διψάμε να είμαστε ενεργοί κι ωστόσο κάποιοι μας θέλουν αδρανείς και φιμωμένους. Σε ακόμα πιο τραγική θέση βρίσκονται πολλοί από εμάς, ωρομίσθιοι, που από προσωπική πεποίθηση έχουμε επιλέξει τον γολγοθά του δημόσιου σχολείου, πολλοί μάλιστα υπηρετώντας (αθόρυβα) στις πιο απόμακρες περιοχές με την εξευτελιστική αμοιβή των 300 ευρώ και, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυρίας Υπουργού δεν έχουμε ακόμα πληρωθεί. Σημειωτέον ότι η κυρία Υπουργός προεκλογικά είχε εξαγγείλει έως και κατάργηση του θεσμού της ωρομισθίας...

Εκπαιδευτικοί με πολλαπλές επιτυχίες στον ΑΣΕΠ και προϋπηρεσία ως επακόλουθο αυτών, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πιθανότητα μηδενισμού τους...Το νέο νομοσχέδιο φημολογείται ότι καταργεί την ισχύουσα έως σήμερα διάταξη που προβλέπει μία επιτυχία σε οποιοδήποτε διαγωνισμό ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών ως θεμέλιο στο δικαίωμα διορισμού μας και φέρνει αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού της προϋπηρεσίας μας... ανατρέποντας έτσι ό,τι ο ίδιος ο νόμος υπαγόρευσε σε μας για να πορευτούμε στην άσκηση του λειτουργήματός μας. Μιλούμε για Εκπαίδευση που σέβεται τις αρχές της ισότητας και της δημοκρατίας, ωστόσο το Υπουργείο αρνείται τον ουσιαστικό διάλογο με τους καθηγητές, παρακάμπτει το επίσημο συνδικαλιστικό μας όργανο την ΟΛΜΕ, η οποία έχει κάνει λόγο για διορισμούς φέτος με το υπάρχον νομικό πλαίσιο και επιβάλλει μονομερώς τις απόψεις του στην εκπαίδευση, θυμίζοντας άλλες πρακτικές...

Ζητούμε το αυτονόητο: να μην επιστρέψουμε στο μεσαίωνα τμημάτων με 30 μαθητές, να μην κλείσουν σχολεία και να διατηρηθεί ως προϋπόθεση διορισμού η διάταξη που προβλέπει επιτυχία σε οποιονδήποτε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και προσμέτρηση της προϋπηρεσίας μας, ενώ παράλληλα να διορισθούν όλοι όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα διορισμού μέσω 24μήνου, σύμφωνα με τον έως τώρα ισχύοντα νόμο και να ισχύσει μία δίκαιη περίοδος ομαλής μετάβασης στο νέο σύστημα προσλήψεων.