Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Ο Νίκος Τεμπονέρας Ζει


Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

Ήταν και πάλι τέτοιες μέρες, τέλος διακοπών Χριστουγέννων, πριν 20 χρόνια. Στα σχολεία όμως δεν επικρατούσε ησυχία, η κοινωνία έβραζε υπόκωφα. Είχαν προηγηθεί οι καταλήψεις των εργοστασίων, των «προβληματικών». Στην Πάτρα, η Πειραϊκή-Πατραϊκή είχε γίνει από την άνοιξη του 1990 ένα ιδιότυπο κέντρο αντίστασης και αγώνα. . «Ή όλοι ή κανένας» έγραφε το πανό στην πύλη του εργοστασίου της Πάτρας, απαντώντας στις μαζικές απολύσεις και τα σχέδια συρρίκνωσης. Ο ραδιοφωνικός σταθμός των απολυμένων της Πατραϊκής «Αλληλεγγύη» έφερνε στα σπίτια και τα καφενεία το μήνυμα του αγώνα, τη μουσική της αντίστασης.
Ο Δεκέμβρης του 1990 ξεκίνησε με μαζικές καταλήψεις σε γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια όλης της χώρας ως απάντηση στα αντιδραστικά, αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την παιδεία. Οι μαθητές διοργάνωναν σχεδόν καθημερινά μεγάλες πορείες και παρά τις απειλές της κυβέρνησης συνέχισαν τον αγώνα τους ακόμα και μέσα στις γιορτές. Με την αρχή του 1991 πολλά σχολεία εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό κατάληψη, ενώ παράλληλα οι καθηγητές αρνούνταν να υπακούσουν στην εντολή να παίρνουν απουσίες στο δρόμο.Ταυτόχρονα παρακρατικές ομάδες προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τους αγωνιζόμενους, ακολουθώντας εντολές και παραινέσεις για να «περιφρουρήσουν το δικαίωμα των μαθητών που θέλουν να κάνουν μαθήματα».
Στην Πάτρα, μια τέτοια ομάδα, με επικεφαλής τον Δημοτικό σύμβουλο Καλαμπόκα προσπαθεί να «ανακαταλάβει» σχολεία και να διώξει τους καταληψίες μαθητές.  H  προσπαθεια ανακαταληψης του πολυκλαδικου αποτυγχανει λογω της εγκαιρης παρουσιας καθηγητων στην πορτα του σχολείου  (τα γραφεία της ΕΛΜΕ βρίσκονταν στο κτίριο του Πολυκλαδικού). Η ομάδα αποχωρεί, συνεχίζοντας προς τα σχολεία στην Τριών Ναυάρχων. Τα ίδια. Μετά προχωρούν προς το 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο στα Ψηλά Αλώνια. Χωρίς πολλά λόγια επιτίθενται και δέρνουν τους μαθητές. Φτάνουν στο χώρο φοιτητές, δάσκαλοι και σπουδαστές. Δέχονται και αυτοί επίθεση, με ιδιαίτερη βιαιότητα. Τα ραδιόφωνα της πόλης ενημερώνουν για τα γεγονότα. Κλιμάκιο της ΕΛΜΕ αποφασίζει να μεταβεί στο σχολικό συγκρότημα. Μόλις φτάνει αντικρίζει τραυματισμένους μαθητές και το σχολείο καταλλειμένο από την ομάδα των τραμπούκων. Προσπαθούν να φτάσουν στην πόρτα του σχολείου για να δουν τι συμβαίνει στο εσωτερικό. Τότε δέχονται τη λυσσαλέα επίθεση. Αλυσίδες, λοστοί, καρέκλες κατεβαίνουν στα κεφάλια τους. Και ξαφνικά απόλυτη σιωπή.
Ένας καθηγητής αιμόφυρτος στο έδαφος, δύο ακόμα αρκετά τραυματισμένοι.  Η κατάσταση του ενός είναι σοβαρή. Μεταφέρεται στο Νοσοκομείο Αγ. Ανδρέας. Ο Νίκος Τεμπονέρας, μαθηματικός, μέλος του ΕΑΜ (Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο) είναι κλινικά νεκρός. Μεταφέρεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Χιλιάδες κόσμος μαζεύεται έξω από το νοσοκομείο Αγ. Ανδρέας.  Στις 12 το βράδυ μια σιωπηλή πορεία χιλιάδων ανθρώπων κατεβαίνει από το νοσοκομείο προς την Νομαρχία Αχαΐας. Το ανακοινωθέν του νοσοκομείου επιβεβαιώνει τα χειρότερα. 


Ο Τεμπονέρας είναι νεκρός. Μια πολιτική δολοφονία στις 8 Γενάρη 1991.
Ο Νίκος Τεμπονέρας συνάντησε τους εκατοντάδες νεκρούς αγωνιστές του Λαϊκού κινήματος. Ο άνθρωπος Νίκος Τεμπονέρας είναι απών. Ο αγωνιστής Νίκος Τεμπονέρας είναι παρών. 
Ζει στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας και μας δείχνει με καθαρό τρόπο το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης που οφείλει να ακολουθήσει ο ελληνικός λαός και σήμερα.