Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα γνωστά κομματικά λαμπραντόρ και μίνι κανίς του υπουργείου παιδείας μετατρέπονται σε πράσινα, άλλες εποχές σε μπλε, παπαγαλάκια διαδίδοντας ειδήσεις, φήμες, νούμερα μοιράζοντας, παράλληλα, υποσχέσεις.
Η «εγκυρότητά» τους λογίζεται, ή θέλουν να λογίζεται, στο συνάφι μας ως αντιστρόφως ανάλογη της απόστασης των δικών τους γραφείων, από το γραφείου του εκάστοτε υπουργού.
Ανήκουν σε εκείνη την περίεργη και μυστήρια κάστα των «ειδικών συμβούλων» επί διαφόρων θεμάτων που πρέπει να έχει μαζί του κάθε υπουργός που σέβεται τον εαυτό του και την «ευρωπαϊκή» του εικόνα.
Επειδή στην πλειονότητά τους δεν μπήκαν ποτέ σε τάξη, μπορούν στον άπειρο χρόνο που διαθέτουν να κάνουν τα μεταπτυχιάκά τους να εκπονούν τις διδακτορικές του διατριβές, αποκτώντας χρήσιμα τυπικά προσόντα ενώ μπορούν να μεταπηδούν, αναλόγως την εποχή, σε διοικητικές ή συνδικαλιστικές θέσεις.
Πίσω τους και εκτός του υπουργείου υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός εκπαιδευτικών τόσο αδιόριστων όσο και μόνιμων, που είναι συχνοί επισκέπτες γραφείων και διαδρόμων του υπουργείου οι οποίοι παίζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, το ρόλο του μεταφορέα και τους διασπορέα των ειδήσεων που θέλουν οι παραπάνω καρεκλοκένταυροι να διασπείρουν.
Όταν, για παράδειγμα, πρόκειται να γίνουν προσλήψεις μόνιμων ή αναπληρωτών, αρχίζουν το αγαπημένο τους παιχνίδι «κλάδοι και αριθμοί».
«Από τους Φιλολόγους θα διοριστούν τόσοι, από τους Χημικούς περίπου τόσοι, άλλοι τόσοι από τους Μαθηματικούς» και πάει λέγοντας.
Μια άλλη συνηθισμένη ατάκα είναι η εξής: «Η (καλή) υπουργός παιδείας ζήτησε 3.500 διορισμούς αλλά ο (κακός) υπουργός οικονομικών δεν υπογράφει τις πιστώσεις» και άλλες τέτοιες τρίχες σγουρές.
Γιατί τρίχες σγουρές; Διότι, αν στο υπουργείο γνωρίζουν περίπου τον αριθμό των εκπαιδευτικών που θα προσλάβουν, γιατί δεν τον ανακοινώνουν επίσημα;
Οι υπουργοί παιδείας και οικονομικών δεν συμμετέχουν στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο; Μαζί δεν χαράζουν την κυβερνητική πολιτική; Μαζί δεν αποφασίζουν; Αν η υπουργός παιδείας κρίνει ότι για να λειτουργήσει σωστά το εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται ένας συγκεκριμένος αριθμός εκπαιδευτικών τον οποίο δεν μπορεί να έχει, τότε παραιτείται χωρίς να μεταθέτει αλλού τις ευθύνες και χωρίς να κάνει εκπτώσεις και περικοπές σ΄αυτά που υποτίθεται έχει βάλει ως στόχο να υλοποιήσει.
Η αναπαραγωγή και η διασπορά τέτοιου είδους «έγκυρων» πληροφοριών, μόνο αποπροσανατολισμό δημιουργεί και προπέτασμα καπνού, για να βγαίνει λάδι ο κάθε υπουργός. Αφού τίποτα από αυτά δεν ανακοινώνεται επίσημα, κανείς δεν μπορεί να ζητήσει το λόγο από τον υπουργό. Άλλωστε, τώρα όλοι οι υπουργοί προσέχουν περισσότερο μετά το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του πρωθυπουργού.
Ειδικά σε μια εποχή που οι προσλήψεις είναι μηδενικές ή γίνονται με το σταγονόμετρο, σε μια εποχή που οι απολύσεις αυξάνονται λογαριθμικά, είναι ηθικά κατακριτέο και πολιτικά ανέντιμο κάποιοι να παίζουν με τις ελπίδες των εκπαιδευτικών για μια θέση εργασίας και να τους κρατούν σε αγωνία διαρρέοντας διάφορα νούμερα σχετικά με τον αριθμό των προσλήψεων.
Αν έχουν τα πολιτικά κότσια και ξέρουν τι τους γίνεται, ας βγουν επίσημα να ανακοινώσουν τα όποια αριθμητικά στοιχεία διαθέτουν.