ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΜΕ 5 Μαΐου 2010

Η Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 7-5-2010. Τη συνεδρίαση άνοιξε ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ συνάδελφος Πεππές Δ. εκφράζοντας τη λύπη του ΔΣ της Ομοσπονδίας για τον χαμό των τριών συνανθρώπων μας στην Τράπεζα MARFIN την Τετάρτη 5-5-2010. Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των προέδρων των ΕΛΜΕ (που αυτήν τη φορά ξεκίνησαν από τις ΕΛΜΕ των επαρχιακών νομών). Η τοποθέτηση κάθε προέδρου αναλύει τι ψηφίζει η ΕΛΜΕ την οποία εκπροσωπεί και πώς προέκυψε αυτή η ψήφος.

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ξάνθης Σκούπρας Ευθύμιος μετέφερε την γνώμη των συναδέλφων/ισσών του νομού μας όπως αυτή προέκυψε από την ψηφοφορία που διεξάχθηκε στα σχολεία. Πιο συγκεκριμένα παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο έγινε η ψηφοφορία αυτή και τα αποτελέσματά της.

Μετά από την διαδικασία αυτή άρχισαν οι τοποθετήσεις των μελών του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ:

1. Συναδέλφισσα Φατούρου Αγγελική (εκπρόσωπος των Συσπειρώσεων)

Ξεκίνησε την τοποθέτησή της με τον χαιρετισμό των χιλιάδων συνανθρώπων μας που κατέβηκαν στο συλλαλητήριο στις 5-5-2010. Υποστήριξε ότι ο χαμός των τριών συνανθρώπων μας ήταν μια προβοκάτσια και προέβλεψε ότι στο επόμενο διάστημα θα υπάρχουν και άλλες προβοκάτσιες, για να καμφθεί η μαζικότητα και η δυναμική του κινήματος και των δυσαρεστημένων πολιτών. Εξήγησε στο σώμα ότι οι «Παρεμβάσεις» ήταν φορέας της πιο αγωνιστικής πρότασης στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, η οποία έλεγε συνεχόμενη απεργία μέχρι τις εξετάσεις. Η εν λόγω συναδέλφισσα υποστήριξε και ανέλυσε ότι η ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ε διέλυσε την παραγωγική της βάση.

Στη συνέχεια της τοποθέτησής της χαιρέτισε την στάση των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που δεν ψήφισαν τα σκληρά μέτρα του Δ.Ν.Τ. στην Βουλή. Επίσης έστειλε αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνται από το κόμμα και την ηγεσία τους. Ακολούθως η κυρία Φατούρου ανέλυσε και εξήγησε ότι ποτέ τα συμφέροντα της εργατικής τάξης δε συνέπιπταν με όλους τους εργαζόμενους και με όλες τις κοινωνικές τάξεις. Υποστήριξε ότι τούτη τη φορά απ’ την μία πλευρά είναι όλοι οι εργαζόμενοι και απ’ την άλλη είναι μόνο οι καπιταλιστές. Άρα ο πόλεμος είναι ανοιχτός. Στην συνέχεια έκανε κριτική στις αποσπασματικές απεργίες, γιατί, κατά την γνώμη της, αποδυναμώνουν τον Αγώνα. Τέλος έκανε κριτική στην πλειοψηφία του Δ.Σ. που με την πρώτη εισήγηση έδινε την εντύπωση ότι θα πάμε με απεργία στις εξετάσεις, μετά όμως υπαναχώρησε με τη συμπληρωματική εισήγηση, στην οποία η ίδια δεν συμμετείχε.

2. Συνάδελφος Αρβανιτίδης Αλέκος (εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ)

Ξεκίνησε την τοποθέτησή του αναφερόμενος σ’ ένα λεκτικό επεισόδιο που είχε ο ίδιος μ’ ένα βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος του επεσήμανε ότι τώρα ξεκινάει ο καπιταλισμός στην Ελλάδα και ότι μέχρι τώρα είχαμε κομμουνισμό (εννοώντας το Κράτος Πρόνοιας και το επίπεδο ζωής μας μέχρι σήμερα) και ότι από δω και πέρα θα δούμε τι σημαίνει καπιταλισμός.

Αναφέρθηκε σε ενέργειες που έκανε το Κ.Κ. Ουκρανίας να γεμίσει τους δρόμους και τις πλατείες της χώρας με αφίσες του Λένιν, ο οποίος ρωτάει τους πολίτες «πώς περνάτε τώρα με τον καπιταλισμό;». Στη συνέχεια της τοποθέτησής του εξήγησε ότι η κρίση αυτή είναι εσωτερική κρίση του καπιταλισμού και αναρωτήθηκε με τι είδους κινήματα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση, υποστηρίζοντας ότι χρειαζόμαστε κινήματα με καινούριο δρόμο και καινούρια συνολική πρόταση. Επιχειρηματολόγησε υπέρ των συναδέλφων που απείργησαν στις 21-4-2010. Επίσης στάθηκε με περίσκεψη απέναντι σ’ αυτούς που συνέχεια ασκούνε κριτική στο ΠΑΜΕ και υποστήριξε ότι το ΠΑΜΕ «είναι χρυσάφι στα χέρια του εργατικού κινήματος». Τέλος, ανέπτυξε τη θέση του περί ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά μόνο εάν έχει ταξικό χαρακτήρα.

3. Συνάδελφος Νίκος Παπαχρήστος (ΔΑΚΕ)

Ανέφερε κάποιες δηλώσεις της προέδρου της Αργεντινής, η οποία υποστήριζε ότι με την έλευση του Δ.Ν.Τ. θα μπορούσε η χώρα να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα, παρ’ όλα αυτά δεν γλίτωσε την χρεοκοπία. Υποστήριξε ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί έκαναν τεράστια ζημιά με τις δηλώσεις που έκαναν όταν ανέλαβαν την εξουσία, με αποτέλεσμα να ανέβουν στα ύψη τα επιτόκια και να μην μπορούμε να δανειστούμε. Ο συνάδελφος εξήγησε πως, κατά την γνώμη του, οι εκπαιδευτικοί με το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου χτυπιούνται δύο φορές, επειδή θίγεται το εργασιακό τους καθεστώς και υφίστανται τις οικονομικές μειώσεις. Η πρώτη πρόταση της ΔΑΚΕ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ήταν δύο 24ωρες απεργίες τις δύο πρώτες μέρες των Πανελληνίων εξετάσεων. Συγκεκριμένα ανέφερε: «Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει μόνο απεργία διαρκείας στις εξετάσεις ή καμία απεργία στις εξετάσεις. Δεν έγινε όμως πλειοψηφική αυτή η πρόταση».

4. 
   
   Συναδέλφισσα Ζωγραφάκη Ελένη (Αγωνιστική Συνεργασία)

Η συναδέλφισσα ανέλυσε τις ψυχολογικές μεταλλαγές που υφίστανται οι πολίτες από τις εκλογές και μετά, υποστηρίζοντας ότι από την ευφορία που είχε δημιουργηθεί αρχικά με την εκλογή μιας νέας κυβέρνησης (η οποία θα προσπαθούσε να διορθώσει τα πράγματα), περνάμε βίαια στην κατάσταση της ανυπαρξίας χρημάτων. Λαμβάνονται έτσι τα πρώτα μέτρα εφησυχάζοντάς μας ότι δεν θα απαιτηθούν άλλα, πολύ γρήγορα όμως αλλάζει και αυτό και έρχονται και τα δεύτερα σκληρά μέτρα. Θεωρεί λοιπόν ότι κάτω απ’ αυτές τις γρήγορες μεταβολές δεν μπορεί να ισχυριστεί καμία παράταξη ότι κατέχει την μόνη αλήθεια και ότι γνωρίζει καθαρά τι πρέπει να κάνουμε. Ανέπτυξε την άποψή της για το πολυνομοσχέδιο, υποστηρίζοντας ότι στόχος του ήταν να απαξιώσει τον Εκπαιδευτικό. Με τα πρώτα μέτρα του Μαρτίου για 60% λιγότερους διορισμούς εκπαιδευτικών, περάσαμε στα μέτρα του Δ.Ν.Τ. και ως αποκορύφωση στο «κανένας διορισμός εκπαιδευτικού».

Αναρωτήθηκε ποια ήταν η αναγκαιότητα αλλαγής στη σύνθεση των ΠΥΣΔΕ λίγο πριν την λήξη του διδακτικού έτους και υποστήριξε ότι η αλλαγή αυτή έγινε κατά την γνώμη της για να μπορέσει να περάσει ο μηχανισμός υλοποίησης του Πολυνομοσχεδίου. Υποστήριξε ακόμη ότι η αυτοαξιολόγηση είναι το πρώτο βήμα για να εφαρμοστεί στη συνέχεια η αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού. Τέλος εξέφρασε την εκτίμησή της ότι σ’ αυτή τη συγκυρία οι συνδικαλιστές θα πρέπει να βλέπουν και να συνεκτιμούν τις διαθέσεις της βάσης και να μην ασκούν μόνο καθοδηγητικό ρόλο, κάνοντας παράλληλα κριτική στην αντίληψη που έχουν κάποιοι συνάδελφοι στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ότι κατέχουν την μόνη αλήθεια και ότι πρέπει να τους ακολουθούμε οι υπόλοιποι. Τελειώνοντας υποστήριξε ότι κάθε φορά πρέπει να συνεκτιμώνται όλα τα δεδομένα και μετά να λαμβάνονται αποφάσεις.

4. 
   
   Συνάδελφος Μπόικος (ΠΑΣΚ)

Ο συγκεκριμένος συνάδελφος εξέφρασε τη λύπη του για τους ανθρώπους που χάθηκαν στο συλλαλητήριο της 5-5-2010 και εξέφρασε τα συλλυπητήρια του. Στη συνέχεια ο συνάδελφος έκανε κριτική στην τοποθέτηση της κυρίας Φατούρου υποστηρίζοντας ότι η κριτική από τους συναδέλφους της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς τελικά είναι κριτική και προς τους θεσμούς, θεωρώντας ότι δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό. Υποστήριξε ότι σ’ αυτήν την πολιτική συγκυρία χρειάζεται να υπάρχει συνολικός σχεδιασμός και όχι «απεργιακά επεισόδια», εκφράζοντας όμως συγχρόνως την άποψη ότι τέτοιος σχεδιασμός στην παρούσα φάση δεν μπορεί να υπάρχει. Πρόταση λοιπόν της παράταξης του είναι να υπάρξει ένας συνολικός σχεδιασμός που θα περιλαμβάνει πολιτική συμφωνία.

6. Συνάδελφος Κοτσιφάκης (Αγωνιστική Συνεργασία)

Ο συνάδελφος υποστήριξε ότι όλοι στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έχουν τη δυνατότητα να κάνουν θεωρητικές αναλύσεις, σημασία έχει όμως τι μπορούμε να κάνουμε στην πράξη. Εκφράζει την άποψη ότι ενώ στο Δ.Σ. συμφωνούμε σε κάτι, όταν πάμε να υλοποιήσουμε αυτά που αποφασίζουμε, τότε δεν είμαστε 11 αλλά 1,2,3, δεν λειτουργούμε ως σύνολο αλλά ως μονάδες.

Αναφέρθηκε στην εξουσιοδότηση του Υπουργού Οικονομικών να υπογράφει μόνος τους τις διατάξεις χωρίς την έγκριση της Βουλής για τις ανάγκες του προγράμματος. Εξήγησε ότι στην συμπληρωματική εισήγηση που στείλαμε δεν υπήρχε σαφής πρόταση για κλιμάκωση του αγώνα. Μεταξύ των δύο εισηγήσεων ανέφερε ότι αφήσαμε κάποιο χρονικό διάστημα να ακούσουμε αυτούς που απεργούν και το μήνυμα απ’ τους απεργούς ήταν «όχι απεργία στις εξετάσεις και όχι κλαδικός αγώνας. Ο αγώνας πρέπει να είναι με όλους τους εργαζόμενους σ’ αυτήν την πολιτική συγκυρία». Στο τέλος της τοποθέτησής του ο συνάδελφος εξέφρασε την άποψη ότι ο ρόλος των συνδικαλιστών δεν είναι να καταγράφουν μόνο τις διαθέσεις των συναδέλφων αλλά να καταδείξουν σ’ αυτούς τι διακυβεύεται αυτήν την περίοδο.

7. Συνάδελφος Γκίνης (ΔΑΚΕ)

Ο συνάδελφος επικαλέστηκε την μαρτυρία ενός συνδικαλιστή απ’ την Αργεντινή, ο οποίος αναφέρει ότι, όταν ήρθε το Δ.Ν.Τ. στην χώρα του, στην αρχή ο κάθε συνδικαλιστής συνέχιζε να υποστηρίζει τις θέσεις της παράταξής του και επέμεναν να σκέπτονται και να ενεργούν όπως παλαιότερα. Περνώντας όμως ο καιρός, συνέχισε, και όταν τα μέτρα πέρασαν στην καθημερινή ζωή τους, τότε κατάλαβαν ότι ανήκουν όλοι στην ίδια παράταξη: Στην παράταξη αυτών των ανθρώπων που δεν «βγαίνουν» οικονομικά και δεν μπορούν να ζήσουν απ’ τους μισθούς που παίρνουν. Αναφέροντας ο συνάδελφος το παραπάνω παράδειγμα υποστήριξε τη θέση ότι όλοι πρέπει να είμαστε ενάντια στα μέτρα. Στη συνέχεια ο συνάδελφος αναρωτήθηκε (μοιραζόμενος την αγωνία του μαζί μας) για το πώς θα ανταπεξέλθουν οι εργαζόμενοι με μία μείωση 30% περίπου στους μισθούς τους, όταν 60% του μισθού είναι ανελαστικές δαπάνες.

8. Συνάδελφος Μανιάτης (ΠΑΣΚ)

Ο Συνάδελφος αναφέρθηκε στην απεργία που έκανε ο κλάδος μέσα στις εξετάσεις σε παλαιότερη περίοδο και στον τρόπο που η τότε κυβέρνηση ξεπέρασε αυτό το πρόβλημα. Υποστήριξε ότι οι συνθήκες είναι απαγορευτικές σήμερα για κάτι τέτοιο, δηλαδή για απεργία μέσα στις πανελλήνιες εξετάσεις. Στη συνέχεια ανέφερε ότι η ΠΑΣΚ είναι αντίθετη με τα μέτρα, τα οποία χαρακτήρισε σκληρά και άδικα.

9. Συνάδελφος Πεππές Δημήτριος (ΔΑΚΕ)

Τελευταίος ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, ο οποίος είπε ότι είναι περήφανος που είναι πρόεδρος της ιστορικής ομοσπονδίας μας και υποστήριξε ότι όλα τα μέλη του Δ.Σ. είναι έντιμα και ότι σ’ όλες τις παρατάξεις αναπτύσσεται ένας προβληματισμός σε βάθος για το πώς πρέπει να «βγει» η Ομοσπονδία προς τα έξω. Επίσης υπερασπίστηκε την τακτική του Δ.Σ. και τη δημοκρατική λειτουργία του. Συνεχίζοντας εξέφρασε την άποψή του ότι το Πολυνομοσχέδιο είναι προέκταση των οικονομικών μέτρων και ότι σ’ αυτήν την πολιτική συγκυρία θα πρέπει να είμαστε μαζί με όλους τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις.

Ακολούθησε ψηφοφορία για την έγκριση του προγράμματος δράσης που είχε εισηγηθεί η ΟΛΜΕ. Το αποτέλεσμα της οποίας ήταν το ακόλουθο:

υπερψήφισαν 47 ΕΛΜΕ (280 ψήφοι, 58,5%)

καταψήφισαν 24 ΕΛΜΕ (134 ψήφοι),

ΛΕΥΚΟ ψήφισαν 6 ΕΛΜΕ (65 ψήφοι).

Άρα το πρόγραμμα δράσης απέσπασε την πλειοψηφία των ΕΛΜΕ, όχι όμως την ενισχυμένη πλειοψηφία που κατά το Καταστατικό απαιτείται (66,6% των ψήφων), έτσι ώστε να εγκριθεί το απεργιακό πρόγραμμα. Στη συνέχεια κατατέθηκε πρόταση από Προέδρους ΕΛΜΕ οι οποίοι ζητούσαν από το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να εξετάσει την κατάσταση που επικρατεί και να επανέλθει με νέα εισήγηση προς τον κλάδο. Η πρόταση αυτή υπερψηφίστηκε από 51 ΕΛΜΕ, ενώ ΚΑΤΑ και ΛΕΥΚΟ ψήφισαν 4 ΕΛΜΕ.