400 χρόνια άσυλο

Το τι διαβάζουμε γι' αυτό το άσυλο δεν λέγεται.

Για τα μισά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα φταίει το άσυλο. Για τα άλλα μισά, τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας.

Και πρώτη πρώτη διαμαρτύρεται η Αστυνομία. Διότι εκεί, λέει, καταφεύγουν τα κωλόπαιδα. Ενώ αν δεν υπήρχε άσυλο θα έκανε ένα ντου σε Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο και θα τα μάγκωνε. Αλλά ελλείψει ασύλου χαζά θα ήταν τα ταραχοποιά στοιχεία να πάνε να κλειστούν στη φάκα; Είτε με άσυλο λοιπόν είτε άνευ, καμία δουλειά δεν έχει η Αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Στη μία περίπτωση επειδή δεν μπορεί, στην άλλη επειδή δεν θα χρειαζόταν.
Αυτό που όντως θα βόλευε την Αστυνομία θα ήταν μια ασυλοπαγίδα, α λα Αγκάθα Κρίστι. Στην αρχή θα ίσχυε το άσυλο ώστε να παρασυρθούν εκεί τα ταραχοποιά. Αμέσως μετά το άσυλο θα ήρετο, ώστε να μπουκάρουν οι Αρχές και να τα βουτήξουν συλλήβδην. Ένα άσυλο που θα ανοιγόκλεινε, δηλαδή εν είδει ποντικοπαγίδας...
 

Το ωραίο είναι ότι εντός ασύλου και απουσία Αστυνομίας δεν διαπράττονται και τίποτα σπουδαία αδικήματα. Όλος ο κακός χαμός γίνεται έξω από το άσυλο, σε χώρους πηγμένους από αστυνομικούς και κουκουλοφόρους. Φανταστείτε, δηλαδή, ελλείψει ασύλου, να μπούκαραν όποτε γούσταραν τα ΜΑΤ και στα Πανεπιστήμια. Δεν θα έμενε κολυμπηθρόξυλο.
Κάποια αρθρογράφος αναρωτιόταν «γιατί να υπάρχει γεωγραφική ζώνη υπερθετικής Δημοκρατίας». Εδώ καταγγέλλεται η υπερθετική Δημοκρατία. Αλλά δεν υπάρχει πλεονασμός στη Δημοκρατία. Όσο περισσότερη τόσο πιο Δημοκρατία είναι. Τι δηλαδή, κινδυνεύουμε από δημοκρατικό οβερντόουζ; Αν όντως εντός ασύλου η Δημοκρατία πλεονάζει, τότε αντί για την κατάργηση του ασύλου μάλλον θα έπρεπε να σκεφτόμασταν την επέκτασή του.
 

Άλλοι γράφουν ότι λόγω ασύλου τις έφαγε ένας πρύτανης. Και εδώ το άσυλο φταίει. Δηλαδή, δεν θα μπορούσαν να τον ξυλοκοπήσουν στον δρόμο. Διότι αν του την έπεφταν στον δρόμο, αυτός θα έβαζε τις φωνές και είτε η Αστυνομία είτε κάποιοι περαστικοί θα έτρεχαν να τον γλιτώσουν. Ενώ, εντός ασύλου, οι παριστάμενοι δεν μπορούσαν να φωνάξουν την Αστυνομία, επειδή, λέει, αυτό ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα του πρύτανη, εκείνου δηλαδή που τον ξυλοφόρτωναν, ο οποίος δεν ήταν σε θέση να φωνάξει την Αστυνομία, επειδή ακριβώς τον ξυλοφόρτωναν. Και δεν πήγε κάποιος από τους παρευρισκόμενους να τον γλιτώσει τον άνθρωπο, απλώς παρακολουθούσαν όλοι άπραγοι και καταριόνταν σιωπηλά το άσυλο που εμπόδιζε την Αστυνομία να επέμβει. Τι να πεις, 400 χρόνια τουρκοκρατίας ήταν αυτά...
 

Σύμφωνα μάλιστα με άλλον αρθρογράφο, αν κάποιος περπατά αμέριμνος στον δρόμο και του την πέσουν διάφοροι με άγριες διαθέσεις και βρει το κουράγιο να φωνάξει «Αστυνομία, βοήθεια», θα έχει υποκαταστήσει τις Δυνάμεις Ασφαλείας και τις Αρχές της χώρας: «Μπορούν, βεβαίως, οι πρυτανικές αρχές να ζητήσουν την επέμβαση της Αστυνομίας. Αλλά η τήρηση της τάξης έχει ανατεθεί εκ του Συντάγματος στην Αστυνομία και στη Δικαιοσύνη. Δεν βλέπω γιατί ειδικά στα Πανεπιστήμια, την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη θα τις υποκαθιστούν οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι». 

Πόσα χρόνια είπαμε; Α, ναι, 400...