Προς την ETUCE και τις Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες των χωρών της Ευρώπης

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 και την εκλογή νέας κυβέρνησης βρισκόμαστε σε ένα καινούργιο τοπίο. Εγκαταλείφθηκαν πολύ γρήγορα ακόμη και αυτές οι ελάχιστες προεκλογικές  δεσμεύσεις της κυβέρνησης και στο όνομα της οικονομικής κρίσης και των ελλειμμάτων συνεχίζεται η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων. Επίθεση που γίνεται ακόμη πιο σκληρή με την προώθηση μέτρων σε βάρος του εισοδήματος, της απασχόλησης, των κοινωνικών αγαθών, των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.

Με πρόσχημα, λοιπόν, την οικονομική κρίση  και στο όνομα των προβλημάτων της οικονομίας, με το «νέο πρόγραμμα σταθερότητας» που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καλούμαστε και πάλι οι εργαζόμενοι να πληρώσουμε τα σπασμένα για μια κρίση που δεν δημιουργήσαμε. Προβλέπεται ένα πολύχρονο «τούνελ» με συνεχή λήψη περιοριστικών μέτρων και ιδιωτικοποιήσεων, που θα κάνουν αβάσταχτη την κατάσταση για τους εργαζόμενους και παράλληλα θα προσφέρουν νέα κέρδη στις επιχειρήσεις και στις τράπεζες. Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση αναμένεται τελικά να κερδίσουν και από τη διαχείρισή της!

Στην Ευρώπη, ο ανταγωνισμός αναγορεύεται σε κυρίαρχο στόχο και, για να προωθηθεί, δίνεται βάρος στις «διαρθρωτικές» πολιτικές (απελευθερώσεις αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, πολιτικές καθιέρωσης ελαστικών σχέσεων εργασίας), αφού η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική θεωρούνται «κλειδωμένες». Η στρατηγική της Λισσαβόνας αποτελεί το σύγχρονο εργαλείο αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, ώστε να αποδομηθεί ό,τι απέμεινε από το κοινωνικό μοντέλο, από το μεταπολεμικό πρότυπο απασχόλησης και το ρυθμιστικό πλαίσιο προστασίας της εργασίας, και να διασφαλιστεί φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο. Η επίθεση επεκτείνεται και στα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Οι αιτίες της σύγχρονης οικονομικής κρίσης, αποτέλεσμα  της οποίας είναι και η συνεχής επιδείνωση των συνθηκών επιβίωσης στον πλανήτη λόγω των μεγάλων κλιματικών αλλαγών, πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην ακραία υπερσυσσώρευση πλούτου και κεφαλαίου σε ελάχιστα χέρια, στον άνευ ορίων και όρων ανταγωνισμό για την αύξηση των κερδών και στην αχαλίνωτη κερδοσκοπία στις διεθνείς αγορές. Αυτή η κρίση έρχεται να διαψεύσει παταγωδώς  όλους τους νεοφιλελεύθερους μύθους που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες και να καταδείξει τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού.  Οι κυρίαρχες δυνάμεις του πλανήτη και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο δεν εξάγουν θετικά συμπεράσματα από τα σημερινά βαθιά φαινόμενα κρίσης, αλλά επιχειρούν να απαντήσουν ενισχύοντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τα προκάλεσαν!

Τα μέτρα της κυβέρνησης και οι επιπτώσεις των μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση

στην εκπαίδευση  και τους εκπαιδευτικούς

Α. Εισοδηματική πολιτική

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών αλλά και του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων, μειώνοντας κατά 12% τα επιδόματα και κατά 30% στα επιδόματα Πάσχα, Αδείας και Χριστουγέννων.  

Έτσι με βάση τα παραπάνω οι εκπαιδευτικοί θα έχουν ονομαστική μείωση του μισθού τους κατά 1522 € (νεοδιόριστος) - 1715 € (στα 35 χρόνια υπηρεσίας), χωρίς να υπολογίσουμε την  παραπέρα μείωση της αγοραστικής αξίας του εισοδήματός τους μετά το πάγωμα μισθών που έγινε την περσινή χρονιά (2009). Αυτό σημαίνει ετήσια μείωση αποδοχών μείωση από 5,7%  - 7,4%.

Η κυβέρνηση και ορισμένα ΜΜΕ προκειμένου να περάσουν τα μέτρα στην κοινωνία παρουσιάζουν τους εκπαιδευτικούς ως υψηλόμισθους,, όταν είναι γνωστό πως ο μισθός των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα κυμαίνεται από 1060 € (τον 1ο χρόνο) έως 1628 € (στα 35 χρόνια) καθαρά.  

Αποκαλυπτική είναι και η σύγκριση με τους μισθούς των Ευρωπαίων συναδέλφων μας. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο Έλληνας εκπαιδευτικός λαμβάνει στα 35 χρόνια υπηρεσίας, μόλις το 51% του μέσου όρου του μισθού του εκπαιδευτικού των 12 πρώτων χωρών της ευρωζώνης!!

Β. Ασφαλιστικό σύστημα

Με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό:

·                         Θεσμοθετείται βασική σύνταξη (360€) ως κοινή αφετηρία για όλες τις κύριες συντάξεις και καθιερώνεται από εκεί και πέρα η ανταποδοτική σχέση της σύνταξης, με το χρόνο εργασίας και τις καταβληθείσες εισφορές σε όλο τον εργασιακό βίο, ώστε «να δημιουργηθεί κίνητρο για την παραμονή στην εργασία».

·                         Αυξάνεται η μέση ηλικία συνταξιοδότησης,

·                         Καταργείται ουσιαστικά η 35ετία και συνδέεται με την ηλικία

·                         Αυξάνονται τα όρια ηλικίας για την υποχρεωτική απόλυση από το δημόσιο

·                         Αφαιρείται από τους εκπαιδευτικούς η κατακτημένη με αγώνες δυνατότητα να συνταξιοδοτούνται στα 30 χρόνια, έστω με τα 30/35 των συντάξιμων αποδοχών.

·                         Θα εφαρμοστεί η απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων «για την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών στο Δημόσιο από το 2013». Η απόφαση αυτή μετατρέπει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης στο δημόσιο, σε επαγγελματικό.

·                         Μειώνεται 10%  η  χρηματοδότηση στα ασφαλιστικά μας ταμεία, τα οποία απειλούνται ήδη με οικονομική κατάρρευση.

·                         Ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία επαγγελματικών ταμείων  και  την ιδιωτική ασφάλιση.

Γ.  Φορολογικό σύστημα

Η ουσιαστική κατάργηση του ήδη χαμηλού αφορολόγητου των 12.000 € (για τον άγαμο) και η σύνδεσή του με τη συλλογή αποδείξεων θα προσθέσει νέα βάρη στους εκπαιδευτικούς και σε όλους τους εργαζόμενους.

Αν προσθέσουμε σε αυτό την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα και του ΦΠΑ που θα προκαλέσουν αλυσιδωτές αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων, την αύξηση της φορολογίας των φυσικών προσώπων κατά 4,4% με την παράλληλη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 7,2%, αλλά και την αύξηση κατά 6% των έμμεσων φόρων που πλήττει κυρίως τους εργαζόμενους και τους κοινωνικά ασθενέστερους (όπως προβλέπονται από τον προϋπολογισμό) γίνεται φανερό πως τα βάρη της κρίσης καλούνται να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση (τράπεζες, μεγάλες επιχειρήσεις κ.λπ.).

 

Δ. Εκπαιδευτική  πολιτική και μειώσεις δαπανών

Η χώρα μας παραμένει τελευταία ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  στις εκπαιδευτικές δαπάνες και κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος γι αυτό.

Η πενιχρή αύξηση κονδυλίων που προβλέπεται στον προϋπολογισμό (περίπου 0,35%  του ΑΕΠ) διατηρεί τις δαπάνες για την παιδεία στα ίδια επίπεδα της τελευταίας εικοσαετίας, απομακρύνει το στόχο που η ίδια η κυβέρνηση έβαλε για «5% του ΑΕΠ για την  Παιδεία στο τέλος της τετραετίας» και σε κάθε περίπτωση βρίσκεται πολύ μακριά όχι μόνο από το αίτημα  του εκπαιδευτικού κινήματος  για ΑΜΕΣΗ αύξηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, αλλά  και από τις πραγματικές ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ενδεικτική για το πώς αντιμετωπίζει και η νέα κυβέρνηση την εκπαίδευση στη χώρα μας, είναι η φράση που περιέρχεται, μεταξύ άλλων, στην εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού: «Με τον προϋπολογισμό επιχειρείται η χρηματοδότηση εκπαιδευτικών πολιτικών που στοχεύουν στη θεσμοθέτηση  συστήματος  αξιολόγησης  των υπηρεσιών εκπαίδευσης, που παρέχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα των τριών βαθμίδων με βάση τις αρχές της αποτελεσματικότητας, αποδοτικότητας και οικονομίας». Η πολιτική της «αγοράς» δηλαδή  σε όλο της το μεγαλείο.

·         Μείωση χρηματοδότησης.

Με  απόφαση του Υπουργού Οικονομικών περικόπτονται κατά 10% τις πιστώσεις του τακτικού προϋπολογισμού σε όλα τα Υπουργεία (και του Υπ. Παιδείας κατά 781 εκατ. €, δηλ.  το 10% των 7.808 εκατ. € που είναι ο συνολικός τακτικός προϋπολογισμός του) Μειώνεται επίσης κτά 10% και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας.

·         Μείωση διορισμών.

Στο πρόγραμμα σταθερότητας που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Ε.Ε. προβλέπεται σημαντική μείωση των προσλήψεων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπ/σης (μονίμων κατά 50%, από 6.000 σε 3.000 και αναπληρωτών κατά 70-80% από 11.000 σε 3 - 4.000). Αποδεικνύεται και από αυτό, πως ο πραγματικός λόγος που το Υπ. Παιδείας προωθεί την αλλαγή του συστήματος προσλήψεων είναι  η δραματική μείωση των διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Οι επιπτώσεις των περικοπών αυτών θα είναι: περισσότερα κενά στα σχολεία, μεγάλη αύξηση των προσλήψεων ωρομισθίων, πίεση στα σχολεία για δημιουργία τμημάτων αυστηρά με 30 μαθητές και πιέσεις στο ωράριο των μονίμων εκπαιδευτικών.

Επιβολή νέων μέτρων

Και δεν είναι μόνον αυτά.

 Η καθημερινή «προπαγάνδα» από τα ΜΜΕ, οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, αλλά και πιεστικές εντολές των υπευθύνων της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, επιδιώκουν να δημιουργήσουν κλίμα αποδοχής από τους εργαζόμενους και νέων χειρότερων μέτρων το επόμενο διάστημα.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Ε.Ε. κ. Χ. Βαν Ρομπόι: «Η επιτροπή θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή των συστάσεων, σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και θα προτείνει τα απαραίτητα πρόσθετα μέτρα  βάσει της τεχνογνωσίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…»!

Μετά τα παραπάνω οργανώνουμε τη μαζική συμμετοχή μας με μαζικές κινητοποιήσεις προκειμένου να ακυρώσουμε αυτή την πολιτική. Ήδη συμμετείχαμε στις δύο 24ωρες απεργίες που οργανώθηκαν στη χώρα μας στις 10 και 24 Φεβρουαρίου 2010 και προετοιμάζουμε τις επόμενες κινητοποιήσεις (συλλαλητήρια και 24ωρη απεργία στις 16 Μάρτη).

Απαιτούμε:

1.                   Καμιά μείωση μισθών και επιδομάτων, όπως προβλέπει το πρόγραμμα σταθερότητας

2.                   Όχι στην αλλαγή του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και στην αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

3.                  Όχι στη δυσμενή αλλαγή  των εργασιακών  μας σχέσεων, τη συνέχιση της ωρομίσθιας και τη μείωση  των διορισμών

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ

 ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

 ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ζητάμε τη συμπαράσταση της ETUCE και όλων των συνδικάτων της Ευρώπης

Ζητάμε την οργάνωση αντιστάσεων σε όλες τις χώρες

Η Έλληνες εργαζόμενοι είναι το πρώτο βήμα, θα απειληθούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, οι μισθοί και οι συντάξεις σε όλες τις χώρες της Ευρώπης

Ζητάμε την οργάνωση πανευρωπαϊκής μέρας αντίστασης των συνδικάτων στο σύμφωνο σταθερότητας σε όλη την Ευρώπη